Niestety, wydatki poniesione na zakup okularów nie mogą być w Niemczech odliczone od podatku jako koszty uzyskania przychodu. W pewnych okolicznościach mogą one jednak zostać zaliczone do tzw. obciążeń nadzwyczajnych (niem. außergewöhnliche Belastungen).
Nawet jeśli nosicie okulary wyłącznie w pracy – nie możecie zaliczyć związanych z tym wydatków do kosztów uzyskania przychodu przy składaniu zeznania podatkowego. Wynika to z faktu, że okulary korygują wadę wzroku. Gdybyście nie mieli wady wzroku, to w ogóle nie musielibyście nosić okularów, jak argumentował Federalny Trybunał Finansowy wydając orzeczenie w tej sprawie w 2005 roku. Okulary są zatem wyrobem medycznym, a nie składnikiem wyposażenia stanowiska pracy.
Ubezpieczenie okularów, które pokrywa koszty w przypadku uszkodzenia, stłuczenia lub utraty okularów, również nie podlega odliczeniu od podatku w ramach kosztów uzyskania przychodu.
Dwie luki prawne umożliwiające odliczenie wydatków związanych z zakupem okularów jako kosztów uzyskania przychodu
Nie ma reguły bez wyjątku: w dwóch przypadkach możecie odliczyć wydatki związane z zakupem okularów jako koszty uzyskania przychodu:
- Jeżeli zostanie jednoznacznie udowodnione, że wada wzroku wynika z pracy przy komputerze, to wydatki poniesione na zakup okularów możecie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.
- Jeśli okulary służą celom ochronnym lub jeśli musicie je nosić ze względu na bezpieczeństwo pracy, wówczas również możliwe jest odliczenie od podatku związanych z tym wydatków. Należy je wykazać jako koszty uzyskania przychodu.
Odliczanie od podatku kosztów wyrobów medycznych jako obciążeń nadzwyczajnych (niem. außergewöhnliche Belastungen)
Koszty zakupu wyrobów medycznych, takich jak proteza czy aparat słuchowy, można jednakże odliczyć od podatku jako tzw. obciążenia nadzwyczajne (niem. außergewöhnliche Belastungen). A czy okulary również zaliczają się do wyrobów medycznych?
Co do zasady odpowiedź brzmi: „Tak!”. Jest jednak pewien haczyk: nadzwyczajnych obciążeń nie można w całości odliczyć od podatku. Tylko te koszty, które przekraczają tzw. granicę obciążenia dostosowanego do możliwości podatnika (niem. zumutbare Belastungsgrenze), mogą być uwzględnione w zeznaniu podatkowym. Urząd skarbowy oblicza ten limit dla każdego podatnika indywidualnie w oparciu o łączną kwotę jego dochodów, stan cywilny i liczbę dzieci.
A dlaczego wydatki poniesione na zakup okularów nie stanowią kosztów uzyskania przychodu?
Już wiele lat temu Federalny Trybunał Finansowy, najwyższa instancja niemieckiego sądownictwa finansowego, powołanego do orzekania w sprawach podatków i ceł, zajmował się sprawą pewnego profesora. Mężczyzna w 1995 roku pracował jako profesor na jednym z uniwersytetów. Zakupił wówczas parę okularów do pracy przy komputerze za 1.461 DM i wykazał te koszty w swojej deklaracji podatkowej – właśnie jako koszty uzyskania przychodu. Jednak urząd skarbowy nie uznał tych wydatków i odmówił odliczenia ich w ramach KUP.
Nie pomogło nawet zaświadczenie od okulisty
Profesor przedłożył zaświadczenie od okulisty. Okulary były zaprojektowane specjalnie do pracy przy komputerze i nie mogły być używane jako zwykłe okulary korekcyjne. A to dlatego, że podczas produkcji dla górnej części okularów wzięto pod uwagę odległość od monitora, a dla dolnej – odległość od klawiatury. Ten argument do pewnego stopnia przekonał sędziów sądu finansowego Badenii-Wirtembergii, właściwego do rozpatrzenia sprawy. Sąd orzekł, że koszty te mogą być przynajmniej w części (mowa o kwocie 244 DM) zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w zeznaniu podatkowym. Urząd skarbowy nie zgodził się z tym orzeczeniem i wniósł odwołanie.
Federalny Trybunał Finansowy orzeka: wydatki poniesione na zakup okularów nie stanowią kosztów uzyskania przychodu
Ostateczna decyzja Federalnego Trybunału Finansowego nie okazała się korzystna dla profesora: od momentu wydania orzeczenia przez BFH w 2005 r., wydatki poniesione z związku z zakupem okularów nie mogą być odliczane od podatku jako koszty uzyskania przychodu. Sędziowie uzasadnili tę decyzję faktem, że koszty zostały poniesione przede wszystkim w celu usunięcia „wad ciała” – tj. ogólnej wady wzroku. Są więc one związane z życiem prywatnym i nie ma przy tym znaczenia to, czy korekcja jest potrzebna również do celów zawodowych.
