Tak kupisz najtańszy bilet kolejowy w Niemczech: Wszystko o Super-Sparpreis, Bahncard i biletach regionalnych!

Admin
-
3
Tak kupisz najtańszy bilet kolejowy w Niemczech: Wszystko o Super-Sparpreis, Bahncard i biletach regionalnych!

Osoby często korzystające z niemieckiej kolei mogą liczyć na spore rabaty. Warto poznać zasadę korzystania z promocji Deutsche Bahn, aby w przyszłości mniej płacić za jazdę pociągiem w Niemczech.

Jakiś czas temu Deutsch Bahn wprowadziło nowy rodzaj biletów: “Super-Sparpreis”. Koncern zareagował w ten sposób na agresywną politykę tanich linii lotniczych oraz autokarowych. Dzięki temu klienci niemieckich kolei mogą przejechać całe Niemcy za jedyne 19,90 euro. Posiadacze tzw. Bahncard (obojętnie czy BahnCard 25 czy 50) mogą zaoszczędzić jeszcze więcej i zakupić bilet ze zniżką aż do 50 procent! Oprócz tego Deutsche Bahn oferuje tanie bilety regionalne. Wszelkie informacje znajdziecie poniżej.

Jak zakupić bilet w taryfie Super-Sparpreis?

Bilety taryfy Super-Sparpreis można zakupić wprawdzie w okienku na dworcu kolejowym lub automacie biletowym, najkorzystniejsze cenowo bilety najwygodniej jednak wyszukać za pomocą wyszukiwarki Deutsche Bahn, tzw. “Sparpreisfinder”. Ta jest dostępna w internecie na stronie Deutsche Bahn (tutaj) lub w aplikacji (tutaj). W tym celu należy podać skąd i gdzie chcemy pojechać oraz kiedy będzie miała miejsce nasza podróż. Następnie zostaną wyświetlone możliwe połączenie, zaczynając od tych najtańszych.

Aby zapłacić najniższą cenę, należy to zrobić odpowiednio wcześnie. Deutsche Bahn udostępnia tańsze bilety zawsze trzy miesiące przed planowanym początkiem podróży. Największy wybór tanich biletów będziecie mieli właśnie wtedy. Im dłużej będziecie zwlekali z zakupem biletu, tym będą one droższe – jednak zapłacicie za nie maksymalnie 119 euro. W pierwszej klasie tanie bilety dostępne są od 39 euro.

Załóżmy, że na początku września musimy jechać do Berlina i dlatego szukamy przejazdu koleją z Düsseldorfu do Berlina. Jak widzicie na poniższym zrzucie z ekranu, na 1 września (sobota) mamy do wyboru przejazd za 19,90 euro. W tym wypadku należy jednak zdecydować się na przejazd o 18:52 z godziną przybycia na miejsce dpiero o 23:09. Jeśli chcielibyśmy jechać wcześniej, musielibyśmy zapłacić pomiędzy 48 i 54 euro.

Ma to związek z tym, że Deutsche Bahn wypuszcza tylko ograniczoną liczbę tanich biletów. Generalnie są one dostępne na wszystkich trasach, lecz o mało popularnych godzinach lub dniach. Szczególnie w godzinach między 7 i 9 oraz w święta będzie bardzo trudno je dostać. Najłatwiej natomiast znajdziecie je podróżując w środku tygodnia i to nie w godzinach największego ruchu.

Jaka jest różnica pomiędzy taryfami “Flexpreis”, “Sparpreis” oraz “Super-Sparpreis”?

Należy pamiętać, iż w przypadku “Super-Sparpreis” jesteśmy zobowiązani podróżować pociągiem przypisanym do biletu. Oznacza to, iż w dzień podróży możemy korzystać wyłącznie z połączeń zawartych na bilecie. Jeśli nie daj Boże spóźnimy się na pociąg, nie będzie możliwości przesiąść się na inny pociąg. Tylko osoby, które wykupiły bilety z droższej taryfy “Flexpreis”, mogą korzystać z innych pociągów.

Wyjątek stanowią sytuacje, kiedy za spóźnienie odpowiedzialna jest Deutsche Bahn albo połączenie zostanie całkowicie anulowane. Wtedy można podróżować innymi pociągami.

Oprócz tego, biletu z kategorii cenowej “Super-Sparpreis” nie można anulować. Jest to możliwe wyłącznie w przypadku taryf “Sparpreis” oraz “Flexpreis”.

Kolejnym minusem biletu z najtańszej taryfy jest brak możliwości przemieszczania się na tym bilecie po mieście startu i docelowym. Taka mozliwość jest dana wyłącznie w przypakdu tzw. “City-Ticket”, który od sierpnia 2018 zawierają wszystkie taryfy, oprócz tej najtańszej, czyli opisywanej “Super-Sparpreis”.

Jeszcze tańsze bilety w ramach taryfy Super-Sparpreis dla posiadaczy BahnCard

Jeśli kupicie bilet przez wyszukiwarkę okazji, możecie dodatkowo uzyskać 25% lub 50% rabatu, jeśli posiadacie odpowiednio BahnCard 25 lub BahnCard 50, czyli karty stałego klienta oferowane przez DeutschBahn. W tym celu należy połączyć po prostu cenę okazyjną przykładowo z Waszą BahnCard 25, a zapłacicie wtedy tylko 21,75 euro, w przypadku biletu za 29 euro. Więcej o BahnCard poniżej.

Co należy wiedzieć o BahnCard?

Posiadanie kart stałego klienta Deutsch Bahn takich jak BahnCard 25, BahnCard 50 lub BahnCard 100 pozwoli Wam zaoszczędzić sporo pieniędzy – nieważne czy jako osoba podróżująca okazjonalnie, rodzina czy osoba dojeżdżająca (np. do pracy czy na uczelnię). Wszystko zależy od tego, jak często i jak daleko podróżujecie niemiecką koleją. Poniżej wyjaśniamy dla kogo dana karta będzie odpowiednim wyborem.

UWAGA! Zanim się zdecydujecie na jedną z BahnCard, możecie je przetestować po niższej cenie (17,90 euro za próbną BahnCard 25). Promocyjne BahnCard, można zamówić na następującej stronie: Probe BahnCard.

Bahncard 25: odpowiednia dla osób podróżujących koleją okazjonalnie i dla rodzin

Bahncard 25 nadaje się w pierwszej kolejności dla osób podróżujących niemiecką koleją okazjonalnie i dla rodzin. Zgodnie z oznakowaniem, z kartą BahnCard 25 otrzymacie 25% zniżki na bilety zakupione w ramach „Flexpreis” lub „Sparpreis” Deutsche Bahn. Za abonament roczny zapłacicie 55,70 euro lub 112 euro, w zależności od tego, czy wybierzecie klasę 1 czy 2. Pierwsza wersja, czyli BahnCard 25 na klasę drugą, opłaca się już wtedy, jeśli na bilety kolejowe wydajecie więcej niż 248 euro rocznie. W przypadku klasy pierwszej – jeśli na bilety wydajecie więcej niż 500 euro rocznie. Należy szczególnie podkreślić fakt, że z BahnCard 25 otrzymacie nie tylko zniżkę w wysokości 25%, ale możecie ją też połączyć z cenami promocyjnymi biletów. Dodatkowo otrzymacie też rabaty na wybranych trasach w obrębie Europy, jak i u licznych partnerów, takich jak np.: Autozug, Call a Bike, City Night Line czy Sixt i Europcar.

Ponadto obok niższych cen, kolejną korzyścią jest to, że mając BahnCard 25 możecie zabrać ze sobą bezpłatnie dziecko w wieku od 6 do 14 lat – jednak musi być ono wpisane na bilecie.

BahnCard 25 w skrócie:

  • 25% zniżki na każdy bilet Deutsche Bahn w ramach „Flexpreis” lub „Sparpreis”
  • Koszty: 62 euro lub 125 euro rocznie
  • Zakup BahnCard 25 opłaca się, jeśli rocznie za przejazdy płacicie 248 euro lub 500 euro (to w przypadku klasy 1)
  • Możecie ją łączyć z cenami specjalnymi DB
  • Rabat na wybrane trasy w całej Europie
  • Możliwość bezpłatnego zabrania ze sobą dziecka w wieku 6-14 lat

Kartę BahnCard 25 możecie zamówić w internecie: Bahncard 25.

BahnCard 50: regularne przejazdy – przy wydatkach na bilety od 510 euro rocznie

Z kartą BahnCard 50 otrzymacie 50% rabatu do cen normalnych biletó zakupionych w ramach „Flexpreis” lub „Sparpreis”. Koszt karty BahnCard 50 to w przypadku drugiej klasy 229 euro rocznie i 463 euro rocznie w przypadku pierwszej klasy. Jeśli wydajecie na podróżowanie pociągiem więcej niż 510 euro rocznie, to opłaca Wam się abonament w klasie drugiej, a od 1030 euro rocznie – BahnCard 50 dla klasy pierwszej. Teraz można już łączyć BahnCard 50 z cenami promocyjnymi Deutsche Bahn. W obrębie Niemiec otrzymacie 25% rabatu na specjalne ceny w ruchu dalekobieżnym. W przypadku podróży InterCity-Express (ICE) i Intercity (IC) oraz Eurocity (EC), możecie więc zaoszczędzić dodatkowo.

BahnCard 50 w skrócie:

  • 50% zniżki na każdy bilet Deutsche Bahn zakupiony w ramach „Flexpreis” lub „Sparpreis”
  • Koszty: 229 Euro lub 463 Euro rocznie
  • Można łączyć z cenami okazyjnymi Deutsche Bahn
  • Opłaca się jeśli wydajecie rocznie na przejazdy DB minimum 510 euro lub 1030 euro w przypadku pierwszej klasy

Kartę BahnCard 50 zamówicie w internecie: BahnCard 50.

BahnCard 100: Dla osób podróżujących często na długich odcinkach

Dla osób często podróżujących na długich odcinkach, najbardziej opłaca się karta BahnCard 100. Właściciele karty BahnCard 100 mogą podróżować w obrębie Niemiec cały rok, gdziekolwiek chcą i przede wszystkim kiedy i jak często chcą – i to ze zniżką 100%, a więc nie muszą już kupować żadnego dodatkowego biletu. BahnCard 100 opłaca się w przypadku drugiej klasy od rocznych wydatków na podróżowanie DB w wysokości 4090 euro, czyli 399 euro w miesiącu oraz od kwoty 6890 euro rocznie (639 euro miesięcznie) w klasie pierwszej.

BahnCard 100 w skrócie:

  • Bezpłatne przejazdy na terenie Niemiec kiedy i jak często chcecie
  • Koszty: 3.952 euro dla klasy drugiej i 6.685 euro rocznie dla klasy pierwszej

Co należy wiedzieć o Quer-durchs-Land-Ticket?

Quer-durchs-Land-Ticket to bilet, który możecie wykorzystać od poniedziałku do niedzieli w całych Niemczech. Oto kiedy jest on ważny:

  • w wybrany dzień roboczy od godziny 09.00 do godziny 03.00 dnia następnego
  • w weekendy i święta od północy do godziny 03.00 dnia następnego

W wybrany dzień, na który zakupicie bilet, możecie jeździć koleją, ile tylko chcecie.

W jakich pociągach można wykorzystać bilet Quer-durchs-Land-Ticket?

Quer-durchs-Land-Ticket możecie wykorzystać we wszystkich pociągach regionalnych (RB, IRE, RE) i S-Bahn (nie tylko Deutsche Bahn, ale też u innych przewoźników biorących udział). W związku z tym nie musicie ustalać z wyprzedzeniem, czym dokładnie będziecie się poruszać. Istotne jest jednak to, że taki bilet dotyczy tylko jazdy w klasie drugiej. Możecie go kupić już z 3-miesięcznym wyprzedzeniem.

Quer-durchs-Land-Ticket możecie też wykorzystać jako bilet grupowy (maksymalnie możecie zabrać 4 osoby towarzyszące) – w dodatku nie wszyscy pasażerowie muszą rozpoczynać podróż w tym samym miejscu. Wasi towarzysze mogą wsiąść na innej dowolnej stacji, leżącej na Waszej trasie. Jednak to, ile osób i kto dokładnie będzie korzystać z biletu, ustalane jest w momencie kupna. Dlatego później nie można już zmienić osób towarzyszących.

Ile kosztuje bilet Quer-durchs-Land-Ticket?

Posiadając Quer-durchs-Land-Ticket na jedną lub dwie osoby, możecie zabrać ze sobą dowolną ilość dzieci w wieku poniżej 15 lat – o ile są to Wasze dzieci lub wnuki. Jeśli natomiast zabieracie ze sobą dzieci w wieku między 6 a 14 lat, które nie są Waszymi dziećmi lub wnukami – wtedy liczy się je jako normalnych pełnopłatnych pasażerów. Dzieci do lat 5 generalnie jeżdżą za darmo (niezależnie od tego czy są to Wasze dzieci/wnuki czy nie). Z kolei jeśli chodzi o podróż z psami: małe pieski jadą z Wami bezpłatnie w specjalnym pojemniku transportowym, a duże psy liczone są jak dorośli pasażerowie.

Koszty takiego biletu to 44 euro za 1 osobę, a w przypadku większej ilości odpowiednio 8 euro więcej, czyli: 52 euro/2 podróżujących, 60 euro/3 podróżujących, 68 euro/4 podróżujących, 76 euro/5 podróżujących. Te ceny dotyczą zakupu w automatach Deutsche Bahn i przez internet: Quer-durchs-Land-Ticket. W punktach sprzedaży Deutsche Bahn kupicie te bilety 2 euro drożej, ale za to z indywidualnym doradztwem.

Liczba podróżującychCenaCena od osoby
1 osoba44 €44 €
2 osoby52 €26 €
3 osoby60 €20 €
4 osoby68 €17 €
5 osób76 €15,20 €

Co należy wiedzieć o Länder–Tickets?

Kupując bilet „Länder–Ticket”, możecie podróżować taniej w obrębie kraju związkowego dla którego wykupicie bilet – już od 23 euro (poniżej linki do biletów poszczególnych krajów związkowych).

Ten bilet możecie wykorzystać od poniedziałku do niedzieli. Ważny jest w dni robocze, od godziny 09.00 do godziny 03.00 dnia następnego. W weekendy i święta od północy do godziny 03.00 dnia następnego. Możecie tego dnia jeździć, ile tylko chcecie.

W jakich pociągach można wykorzystać bilet Länder-Ticket?

Länder-Ticket możecie wykorzystać w pociągach regionalnych (RB, RE) i S-Bahn (nie tylko Deutsche Bahn, ale też innych przewoźników biorących udział). Do wyboru macie także tramwaje, autobusy i metro na terenie Niemiec. Istotne jest to, że w przypadku pociągów możecie podróżować zarówno klasą drugą jak i pierwszą (kwestia różnicy w cenie). Np. w przypadku Bayern-Ticket zapłacicie 26 euro za jedną osobę w klasie drugiej i 38,50 euro w klasie pierwszej. Länder-Ticket możecie też podobnie, jak w przypadku Quer-durchs-Land-Ticket, wykorzystać jako bilet grupowy (maksymalnie możecie zabrać 4 osoby towarzyszące).

Warto wiedzieć: Länder-Ticket teoretycznie dotyczy podróży w obrębie jednego landu jednak często można na nim przejechać też przez regiony sąsiadujące. Np. W przypadku Saarland-Ticket możecie podróżować przez Saarland i Rheinland-Pfalz, a w przypadku Sachsen-Ticket przez Sachsen, Thüringen i Sachsen-Anhalt.

Ile kosztują bilety Länder-Ticket?

Ceny Länder-Ticket różnią się w zależności od wybranego landu. Np. w Nadrenii Północnej-Westfalii bilet nazywa się „SchönerTagTicket NRW” i kosztuje 31 euro w przypadku jednej osoby oraz 46 euro w przypadku biletu grupowego (maksymalnie 5 osób) – w klasie drugiej. Natomiast Brandenburg-Berlin-Ticket kosztuje 33 euro za bilet grupowy do 5 osób w klasie drugiej i 56 euro w klasie pierwszej.

Tak samo jak w przypadku Quer-durchs-Land-Ticket i Schönes-Wochenende-Ticket, są to ceny za zakup biletu online (oszczędzacie wtedy 2 euro). Bilet możecie kupić już z 3-miesięcznym wyprzedzeniem.

W większości przypadków dzieci i wnuki do 15 lat  jeżdżą za darmo.

Zestawienie niemieckich środków transportu

Z tego miejsca zachęcamy do przeczytania naszego artykułu o środkach transportu w Niemczech:

Podróżowanie po Niemczech – zestawienie środków transportu

Oprócz tego zapraszamy do naszych rozmówek dotyczących niemieckiej koleji:

Komunikacja miejska w Niemczech

Pracownik transgraniczny oraz pracownik przygraniczny: Oto jaka jest między nimi różnica!

Admin
-
28
Pracownik transgraniczny oraz pracownik przygraniczny: Oto jaka jest między nimi różnica!

Pracownik transgraniczny, wedle przepisów unijnych, to osoba, która pracuje w jednym kraju UE, a mieszka w drugim. Centrum interesów życiowych ma więc w państwie innym, niż jest zatrudniona. Do tej grupy zaliczają się zatem pracownicy sezonowi i ci, którzy wyjechali na jakiś czas do pracy za granicę, ale w drugim kraju pozostała ich rodzina, mają mieszkanie, zobowiązania podatkowe itp.

Pracownik transgraniczny – definicja

Aby móc korzystać z praw przysługujących pracownikowi transgranicznemu na mocy przepisów Unii Europejskiej, osoba ta musi mieć ustalone miejsce zamieszkania. W celu jego ustalenia pod uwagę brane są określone czynniki, między innymi czas trwania i ciągłość pobytu na terytorium zainteresowanych państw członkowskich, sytuacja rodzinna oraz więzi rodzinne, sytuacja mieszkaniowa, a przede wszystkim fakt, czy podana sytuacja ma charakter stały.

Ponadto pod uwagę brana jest także specyfika wykonywanej pracy, zwłaszcza miejsce, w którym praca ta jest zwykle wykonywana, jej stały charakter oraz czas trwania każdej umowy o pracę. Bardzo ważne przy ustaleniu miejsca mieszkania jest też wskazanie państwa członkowskiego, w którym osoba uważana jest za mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Jednym słowem chodzi o osoby, które pracują na własny rachunek lub też są zatrudnione w państwie członkowskim innym niż państwo zamieszkania i do którego wracają każdego dnia lub co najmniej raz w tygodniu.

Pracownik przygraniczny – definicja

Warto także wspomnieć o statusie pracownika przygranicznego – dotyczy on węższej grupy osób – tych, którzy podróżując z i do pracy, każdego dnia albo przynajmniej raz w tygodniu przekraczają granicę państwa

źródło: zielonalinia.gov.pl

Kurzarbeit: Wszystko o skróconym czasie pracy w Niemczech!

Admin
-
70
Kurzarbeit: Wszystko o skróconym czasie pracy w Niemczech!

Na czym polega skrócony czas pracy w Niemczech?

Skrócony czas pracy oznacza, iż pracownicy pracują mniej godzin niż zwykle i niż jest to określone w umowie o pracę. Mogą być tego różne powody. Skrócony czas pracy jest wprowadzany przez firmy głównie w okresach spowolnienia gospodarczego, gdy przykładowo okresowo brakuje zamówień. Skrócony czas pracy może dotyczyć całej firmy lub tylko jej części.

Kiedy firma może wprowadzić skrócony czas pracy?

Skrócony czas pracy może zostać w Niemczech wprowadzony w firmach, które mają do czynienia ze znaczną utratą zleceń, przykładowo z przyczyn ekonomicznych lub z powodu nieuniknionego zdarzenia (np. powodzi). Przy czym przedsiębiorstwo musiało starać się zapobiegać utracie zleceń przed wprowadzeniem skróconego czasu pracy, na przykład poprzez udzielenie pracownikom urlopu. Oprócz tego firma musi w niedalekiej przyszłości wrócić do normalnego czasu pracy.

Rekompensata za skrócony czas pracy w Niemczech (niem. Kurzarbeitergeld)

Rekompensata z tytułu skróconego czasu pracy jest świadczeniem z tytułu ubezpieczenia na wypadek bezrobocia (to opłaca każdy zatrudniony w Niemczech) i służy do amortyzacji utraty zarobków pracowników, a jednocześnie do obniżenia kosztów osobowych przedsiębiorstwa. Pracownicy zatrudnieni w ramach skróconego czasu pracy, zarabiają w tym okresie mniej lub nawet wcale. Rekompensata za skrócony czas pracy przynajmniej częściowo rekompensuje brak zarobków.

Pracodawca wypłaca wynagrodzenie w zakresie, w jakim pracownik pracuje dla firmy, plus składki na ubezpieczenie społeczne. Na przykład, jeśli godziny pracy zostaną zmniejszone o 50 procent, pracodawca musi zapłacić tylko połowę wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne. Reszta jest wypłacana przez agencję pracy. Jednak: Z reguły wypłacane jest tylko 60 procent wynagrodzenia netto (patrz niżej).

Niemcy: Ile zarobię podczas skróconego czasu pracy?

Rekompensata z tytułu skróconego czasu pracy obliczana jest na podstawie utraconego wynagrodzenia netto. Z reguły wynosi ona 60 procent utraconego wynagrodzenia netto. Jeżeli w gospodarstwie domowym mieszka co najmniej jedno dziecko, to rekompensata za skrócony czas pracy wynosi 67 procent utraconego wynagrodzenia netto.

Przykład: Jeśli pracownik nie będący w związku małżeńskim bez dzieci zarabia 2000 euro brutto, to zazwyczaj otrzyma w tym wypadku około 1332 euro netto. Jeśli jego pracodawca wprowadzi skrócony czas pracy na jeden miesiąc i skróci czas pracy o połowę, to z wynagrodzenia brutto pozostanie 1000 euro. Z czego 777 euro netto wypłaci pracownikowi firma, a agencja pracy 60 procent utraconego wynagrodzenia netto, tj. 333 euro. Razem pracownik otrzyma 1110 euro, czyli 222 euro mniej niż za pełny czas pracy.

Rekompensata za skrócony czas pracy w obliczu pandemii koronawirusa

Z powodu pandemii koronawirusa, rząd federalny Niemiec zmienia zasady dotyczące skróconego czasu pracy. Rekompensata za pracę w skróconym wymiarze godzin ma być w tej sytuacji wypłacana, jeśli dziesięć procent pracowników w firmie jest dotkniętych utratą zarobków w wysokości co najmniej dziesięciu procent. Ponadto rekompensatę za skrócony czas pracy otrzymają także pracownicy tymczasowi. Agencja pracy zwraca pracodawcy składki na ubezpieczenie społeczne.

Rząd federalny Niemiec postanowił zwiększyć rekompensatę za skrócony czas pracy:

  • od czwartego miesiąca pobierania rekompensaty wynosi ona 70 proc. ostatniego wynagrodzenia netto (77 proc. w przypadku gospodarstw domowych, w których są dzieci)
  • od ósmego miesiąca pobierania rekompensaty wynosi ona 80 proc. (87 proc. w przypadku gospodarstw domowych, w których są dzieci).

Jak długo wypłacana jest rekompensata za pracę w niepełnym wymiarze godzin?

Agencja Pracy w Niemczech wypłaca wynagrodzenie za pracę w skróconym wymiarze czasu pracy przez okres do 12 miesięcy. Rząd federalny może przedłużyć okres uprawnienia do 24 miesięcy w drodze zarządzenia ustawowego.

Czy pracodawcy w Niemczech mogą narzucić skrócony czas pracy?

Skrócony czas pracy koliduje z obowiązkami pracodawcy (wynagrodzenie) i pracownika (wydajność pracy). Dlatego też firmy w Niemczech nie mogą po prostu jednostronnie narzucić skróconego czasu pracy. Rada zakładowa ma prawo do współdecydowania. Musi ona zatwierdzać skrócony czas pracy na podstawie obowiązujących umów o pracę. Prawo do współdecydowania istnieje również w szczególnie pilnych przypadkach. Przedsiębiorstwa, które nie posiadają rady zakładowej, pracodawca musi uzgodnić wprowadzenie skróconego czasu pracy indywidualnie ze wszystkimi pracownikami, których ma to dotyczyć.

Co się dzieje z ubezpieczeniem społecznym podczas skróconego czasu pracy?

Podczas skróconego czasu pracy pracodawcy i pracownicy płacą generalnie po połowie na ubezpieczenie społeczne. Za czas pracy, która został utracony z powodu wprowadzenia skróconego czasu pracy, składki na ubezpieczenie społeczne zostają obniżone do 80 procent. Koszty te ponosi wyłącznie pracodawca. Zostają one jednak zwrócone pracodawcom przez Federalną Agencję Pracy i to w wysokości 100 procent.

Czy muszę w Niemczech płacić podatek od rekompensaty z tytułu skróconego czasu pracy?

Rekompensata za skrócony czas pracy jest w Niemczech zwolniona z podatku. Pracownik ma jednak obowiązek zadeklarowania w zeznaniu podatkowym rekompensaty z tytułu skróconego czasu pracy.

Kurzarbeit a czas pracy

W wielu zakładach funkcjonują tzw. konta czasu pracy (Arbeitszeitkonto). Aby móc przejść w tryb skróconego czasu pracy, konto czasu pracy musi być zredukowane do zera, a najlepiej, aby osiągnęło minimalną dopuszczalną ilość godzin. Do tego momentu w rozliczeniu czasu pracy figuruje „Stundenabbau“ (redukcja konta godzinowego), czyli wypłacana jest regularna pensja. Od momentu osiągnięcia zera godzin wypłacany jest Kurzarbeitergeld.

Zgodnie z nowymi regulacjami pracownicy nie posiadający konta czasu pracy (pracujący w tzw. Vertrauensarbeitszeit) również mogą przejść na Kurzarbeit.

Podczas skróconego czasu pracy nadgodziny są zasadniczo zabronione w przekroju całego miesiąca. W odniesieniu do pojedynczych dni są one możliwe, jeśli na koniec miesiąca konto czasu pracy będzie zrównoważone.

Nie ma możliwości przejścia na Kurzarbeit „na część etatu” – liczą się tylko i wyłącznie całe dni, w których nie pracujemy. Jeśli więc przydzielono nam 50% skróconego czasu pracy, nie możemy pracować 5 dni w tygodniu po 4 godziny dziennie. W takim zestawieniu nie przysługuje nam Kurzarbeitergeld. Nie musimy przy tym zawsze wybierać tych samych dni tygodnia ani nawet tej samej ilości dni w tygodniu – istotne jest, aby w rozrachunku miesięcznym część skróconego czasu pracy się zgadzała.

Urlop i Urlaubsgeld podczas Kurzarbeit

Jeśli zakład pracy oferuje zasiłek urlopowy (Urlaubsgeld), zwykle jest on wypłacany w normalnej wysokości. Tutaj jednak decyzja zależy w pełni od pracodawcy, ponieważ jest to dobrowolne świadczenie.

Kurzarbeit to nie urlop i pracownik musi być w tym czasie osiągalny dla pracodawcy, aby w razie potrzeby natychmiast powrócić do pracy, jeśli skrócony czas pracy zostanie zawieszony lub całkowicie przerwany.

Nagłe zmiany w planowaniu urlopów nie są mile widziane przez Urząd Pracy (Agentur für Arbeit) i mogą prowadzić do wzmożonej kontroli zakładu i wyrywkowego sprawdzania czasów pracy poszczególnych pracowników. Aby oszczędzić kłopotów sobie i firmie, warto pozostać przy zaplanowanym urlopie w takiej formie, jak przed przystąpieniem do skróconego czasu pracy. Odstępstwa są możliwe w uzasadnionych przypadkach. Szczególnie krytyczne jest anulowanie wcześniej zaplanowanego urlopu – uzasadnienie takiego przypadku zwykle nie jest możliwe.

Dodatkowe zajęcie podczas Kurzarbeit

Dodatkowe zajęcia (minijob, własna działalność) podczas Kurzarbeit są zasadniczo dozwolone. Należy tutaj rozróżnić pomiędzy zajęciami zgłoszonymi przed przejściem zakładu na Kurzarbeit oraz podczas skrócenia czasu pracy. Jeśli drugie zajęcie było zgłoszone wcześniej, może być dalej wykonywane w tym samym wymiarze i nie ma to wpływu na wysokość zasiłku z Urzędu Pracy. Działa tutaj zasada, że prawo nie działa wstecz. Jeśli jednak zajęcie zostało rozpoczęte w trakcie skróconego czasu pracy, dochód z niego musi być zgłoszony, a wysokość zasiłku jest zmniejszana o jego wysokość. Zakład pracy, podobnie jak w przypadku normalnego trybu pracy, ma prawo zabronić wykonywania dodatkowych prac w innych firmach lub na bazie własnej działalności. Jednakże w skrajnych przypadkach sam Urząd Pracy może zaproponować pracownikom będącym w trybie skróconego czasu pracy inne, dodatkowe zajęcia na czas pobierania zasiłku. Odrzucenie takiej oferty wiąże się zwykle z odebraniem prawa do Kurzarbeitergeld oraz sankcjami podobnymi jak w przypadku zaniedbań wokół zasiłku dla bezrobotnych (Arbeitslosengeld I).

Istnieje jednak wyjątek, który został wprowadzony w ramach ułatwień obowiązujących w czasie kryzysu koronawirusowego: jeśli nowa praca dodatkowa wykonywana jest w branży o znaczeniu systemowym, wówczas uzyskane z niej dochody nie zmniejszają dodatku rekompensującego skrócony czas pracy. Ten przepis obowiązuje jednak do momentu, aż całkowity uzyskany dochód nie przekroczy kwoty zarobków otrzymywanych pierwotnie w swoim głównym miejscu zatrudnienia. Przykładami branż istotnych dla systemu jest służba zdrowia, logistyka, handel żywnością i produkcja żywności.

Home Office a Kurzarbeit

Pracujący w trybie Home Office bądź mogący wykonywać część pracy w domu powinni ściśle przestrzegać czasu pracy. O ile sprawdzenie w domu służbowej skrzynki mailowej nie będzie problemem, to napisanie kilku maili do klientów w dniu, w którym teoretycznie mamy wolne, może już prowadzić do kłopotów dla całego zakładu, jeśli Urząd zdecyduje się na wyrywkowe sprawdzanie pracowników i trafi na takiego pechowca. Daty napisania maili są łatwe do sprawdzenia. Jeśli praca w domu wymaga połączenia z siecią firmową np. za pomocą sieci VPN, jest to tym łatwiejsze do skontrolowania. Jeżeli to możliwe, zakłady pracy unikają wysyłania pracowników do pracy w domu na czas Kurzarbeit, ponieważ jest to sporym polem do nadużyć, a taki proceder zwykle budzi czujność Urzędu Pracy.

Punkty karne w Niemczech: Dowiedz się kiedy ulegają przedawnieniu!

Admin
-
6
Punkty karne w Niemczech: Dowiedz się kiedy ulegają przedawnieniu!

Czy wiecie kiedy i w jaki sposób przedawnieniu ulegają punkty w Centralnym Rejestrze Punktów Karnych w Niemczech (niem. Fahreignungsregister, w skrócie FAER)? Jeśli nie, to koniecznie przeczytajcie poniższy artykuł!

Punkty karne w Niemczech – kiedy ulegają przedawnieniu?

W przypadku przedawnienia punktów karnych, w Niemczech obowiązują zasadniczo następujące zasady:

  • Wpisy z 1 punktem: przedawnienie po 2,5 roku
  • Wpisy z 2 punktami: przedawnienie po 5 latach
  • Wpisy z 3 punktami: przedawnienie po 10 latach

Należy pamiętać, iż maksymalna liczba punktów karnych jakie można uzyskac w Niemczech wynosi 8.

Poza tymi terminami przedawnienia, istnieje w Niemczech jeszcze coś takiego jak Überliegefrist, co może ewentualnie zmienić okres przedawnienia, ale o tym będzie mowa w dalszej części artykułu.

Różne terminy przedawnienia uzależnione są od charakteru wykroczenia. System punktowy opiera się o zasadę ciężkości popełnionego czynu. W przypadku jednego punktu chodzi o wykroczenia na mniejszą skalę – np. rozmowę przez telefon w czasie prowadzenia samochodu. Dwa punkty dostają kierowcy za cięższe wykroczenia, do których zaliczają się jazda pod wpływem alkoholu czy przejazd na czerwonym świetle, związane z zakazem prowadzenia pojazdu a trzema punktami oraz konfiskatą prawa jazdy karane są czyny karalne, np. ucieczka kierowcy.

Więcej na temat punktów karnych i wykroczeń za jakie się je otrzymuje dowiecie się z poniższego artykułu:

Mandaty w Niemczech, czyli ile zapłacisz za wykroczenie drogowe u naszych zachodnich sąsiadów?

Termin przedawnienia liczony jest od momentu, gdy decyzja nabierze mocy prawnej

Decydującym momentem od kiedy zaczyna liczyć się czas przedawnienia, jest zawsze prawomocność decyzji o grzywnie wraz z którą nadawane są punkty. Postępowanie karne za wykroczenie może się ciągnąć w nieskończoność, szczególnie jeśli zgłoszono sprzeciw wobec decyzji o grzywnie. Wtedy może dojść do rozprawy sądowej, która niekoniecznie zamknie się podczas jednego posiedzenia sądu. W związku z tym moment od którego liczy się okres przedawnienia, może się znacznie różnić od momentu popełnienia wykroczenia drogowego.

W przypadku nowych punktów decyduje data wykroczenia drogowego

Zanim nastąpiła aktualnie obowiązująca reforma punktów karnych, w przypadku popełnienia kolejnego wykroczenia drogowego, nowy punkt karny przedłużał automatycznie termin przedawnienia tych już istniejących. Aktualny stan prawny traktuje każdy punkt osobno, więc każdy z nich posiada własny termin przedawnienia. Należy jednak pamiętać, iż dla każdego punktu w rejestrze obowiązuje oprócz tego tak zwany „okres przejściowy” (niem. „Überliegefrist”).

Całkowita ikwidacja punktów karnych dopiero rok po przedawnieniu?

„Okres przejściowy” powoduje, iż po upływie terminu przedawnienia punkty karne znajdujące się w rejestrze zostają uregulowane, lecz pozostają w nim zapisane na dodatkowy rok. Dopiero rok po upływie danego terminu przedawnienia (a więc po 3,5 roku, po 6 i po 11 latach) dochodzi do całkowitego usunięcia punktów z rejestru. Działanie to ma na celu zapobieżenie nadużyciom, bowiem punkty te mogą zostać w pewnych sytuacjach uchylone.

Przykład tłumaczący różnicę pomiędzy terminem przedawnienia oraz okresem przejściowym: Kierowca X dopuszcza się przekroczenia prędkości, które zostaje ukarane jednym punktem karnym w rejestrze drogowym w Flensburgu. Orzeczenie kary grzywny nabiera mocy prawnej z dniem 23.05.2017 (14 dni od otrzymania pisma). Od tego dnia zaczyna obowiązywać termin przedawnienia, który w tym wypadku wynosi 2 lata. Punkt karny zostanie więc uregulowany z dniem 23.05.2019. Wraz z nastaniem 23.05.2019 zaczyna obowiązywać roczny okres przejściowy, w którym punkty zostają zapisane w rejestrze. Ten kończy się 23.05.2020.

W okresie próbnym nie obowiązuje przedawnienie

Podczas okresu próbnego, punkty nie ulegają przedawnieniu. Może to nastąpić najwcześniej po zakończeniu okresu próbnego – to z kolei może stać się problemem w przypadku przedłużonego okresu próbnego.

Ilość punktów można sprawdzić w Federalnym Urzędzie Ruchu Drogowego (niem. Kraftfahrt-Bundesamt, w skrócie KBA)

To właśnie Kraftfahrt-Bundesamt zajmuje się prowadzeniem rejestru punktów karnych i tam możecie je sobie sprawdzić. Możecie to zrobić osobiście we Flensburgu lub Dreźnie, listownie jak i online na stronie internetowej urzędu.

Likwidacja punktów karnych poprzez udział w szkoleniu

Te osoby, którym punkty we Flensburgu niebezpiecznie się nagromadzają, mają możliwość dobrowolnego udziału w szkoleniu dot. zasad ruchu drogowego. Jednak jest to rozwiązanie tylko dla osób, które mają na swoim koncie maksymalnie 5 punktów. Poprzez udział w szkoleniu możecie zlikwidować raz na pięć lat jeden punkt.

Tłumaczenie przysięgłe – kiedy jest potrzebne i kto może je wykonać?

Admin
-
2
Tłumaczenie przysięgłe – kiedy jest potrzebne i kto może je wykonać?

Kto może wykonywać tłumaczenia przysięgłe?

Tłumaczenie przysięgłe może wykonać każdy tłumacz po egzaminie państwowym oraz zaprzysiężony. Osoba taka musi udowodnić przed sądem rejonowym, że posiada odpowiednie umiejętności. Tłumacz musi złożyć przysięgę, że wiernie i sumiennie przekaże tłumaczone słowo (w postępowaniu sądowym przysięga ta jest składana oddzielnie za każdym razem). Jeżeli tłumacz spełnia wszystkie wymagania, otrzymuje prawo do wykonywania tłumaczeń przysięgłych dla swojego kierunku językowego i otrzymuje odpowiednią pieczęć.

Tłumaczenie przysięgłe potwierdza, że tłumaczenie wykonał tłumacz przysięgły i poświadcza poprawność i kompletność tłumaczenia swoim nazwiskiem, podpisem i pieczęcią. Takie tłumaczenie jest uznawane przez wszystkie instytucje publiczne, takie jak sądy, władze i policja.

Kiedy potrzebne jest tłumaczenie przysięgłe?

W przypadku następujących dokumentów wymagane jest z reguły tłumaczenie przysięgłe:

  • Wszelkiego rodzaju akty, np. akty urodzenia, małżeństwa, stanu cywilnego, itp.
  • Umowy
  • Pozwy
  • Pisma sądowe
  • Świadectwa, np. świadectwo ukończenia szkoły albo studiów, stopnie naukowe, itd.
  • Dokumenty tożsamości, prawo jazdy
  • Wyciągi z rejestru

Tłumaczenie przysięgłe gwarantuje, że tłumaczenie jest równoważne z dokumentem w języku źródłowym. Jest to zazwyczaj wymagane przez prawo w przypadku wszystkich postępowań prawnych, transakcji handlowych, wniosków lub ogólnie w przypadku składania wniosków do władz.

Ile kosztuje tłumaczenie przysięgłe?

Nie ma możliwości ustalenia zryczałtowanej stawki za tłumaczenie przysięgłe. Zależą one od zakresu, treści technicznej, ilości pracy (formatowanie i prace badawcze) oraz ustalonego terminu.

Jaka jest różnica między tłumaczeniem zwykłym a przysięgłym?

Ważne: W większości przypadków właściwy organ poinformuje Was, czy potrzebujecie zwykłego czy uwierzytelnionego tłumaczenia.

Tytuł zawodowy „tłumacz” nie jest chroniony, tzn. teoretycznie każdy mógłby wykonać proste tłumaczenie, nawet jeśli nie jest biegły językowo.

Proste, niepoświadczone tłumaczenia nie mają charakteru oficjalnego. Nie są one ani opieczętowane, ani podpisane, a zatem nie zawierają odniesienia do tłumacza lub jego kwalifikacji.

Tłumacz przysięgły (niem. „beeidigter Übersetzer„) lub upoważnionym (niem. „ermächtigter Übersetzer” – który jest właściwy?

W zasadzie nie ma różnicy między tłumaczem przysięgłym lub upoważnionym. W Niemczech oznaczenia te zależą od kraju związkowego. Zależy to od tego, czy dany tłumacz został zaprzysiężony przez sąd okręgowy, czy przez wyższy sąd krajowy. Na przykład w Badenii-Wirtembergii, Bawarii i Saksonii tłumacz jest publicznie mianowany i zaprzysiężany, w Hesji, Dolnej Saksonii, Nadrenii Północnej-Westfalii, Nadrenii-Palatynacie i Szlezwiku-Holsztynie jest on upoważniany, a w Saarze i Hamburgu zaprzysiężany. Ważne jest, aby każde tłumaczenie uwierzytelnione przez tłumacza przysięgłego lub upoważnionego było uznawane w całych Niemczech. Należy zauważyć, że każdy tłumacz przysięgły może poświadczyć tylko te kombinacje językowe, do których został powołany, np. angielsko-niemiecko-angielskie lub hiszpańsko-niemiecko-hiszpańskie.

Tłumaczenia poświadczone notarialnie

Tłumaczenia poświadczone notarialnie wykonywane są przede wszystkim przez tłumacza przysięgłego. Następnie tłumacz musi podpisać notatkę poświadczającą w obecności notariusza. Tłumaczenie musi być opatrzone notatką notarialną i okrągłą pieczęcią.

Tłumacz przysięgły przez internet

W dzisiejszych czasach nie trzeba już jechać osobiście do tłumacza, aby wręczyć mu dokument do przetłumaczenia. Te mogą zostać przesłane drogą mailową albo za pośrednictwem platformy internetowej. Jedną z najpopularniejszych platform tego typu w Niemczech jest Lingoking.com. Za jej pośrednictwem w szybki sposób wyliczycie cenę Waszego tłumaczenia i załatwicie całość online, nie wychodząć z domu!

Wystarczy wejść na www.lingoking.com i kliknąć w „Preis berechnen”. Na następnej stronie możemy wybrać rodzaj dokumentu do przetłumaczenia, np. świadectwo szkolne („Schul-/Abiturzeugnis”) – tutaj wystarczy wybrać dokument z oszbernej listy, klikając w jego ikonkę:

Dalej należy wpisać ilość stron, które mają zostać przetłumaczone oraz wybrać język wyjściowy (niem. Ausgangssprache) oraz docelowy (niem. Zielsprache), np. z polskiego na niemiecki:

Następnie możemy wybrać między zwykłym tłumaczeniem (Basis) oraz przysięgłym (Standard):

Należy jeszcze wybrać rodzaj wysyłki (zwykła albo ekspresowa) oraz wpisać nasze dane i opłacić tłumaczenie. Dokument, który ma zostać przetłumaczony można załadować po dokonaniu płatności.

Szczepienia w Niemczech – czy są one obowiązkowe?

Admin
-
2
Szczepienia w Niemczech – czy są one obowiązkowe?

Czy w Niemczech szczepienia są obowiązkowe?

Nie. Od 1983 roku, kiedy zniesiono w Niemczech prawny obowiązek szczepień przeciwko zwalczonej wówczas ospie, w starych krajach związkowych szczepienia obowiązkowe przestały obowiązywać. Dla reszty kraju jest tak dopiero od czasu zjednoczenia, które zniosło obowiązkowe szczepienia dzieci i młodzieży w byłej NRD. Tak więc każdy dorosły może sam decydować o sobie, a rodzice mogą decydować za swoje nieletnie dzieci, które szczepienia ewentualnie wykonają. Jedyny wyjątek stanowią szczepienia przeciwko odrze, które są w Niemczech obowiązkowe (o czym przeczytacie więcej niżej).

W Niemczech organy ds. zdrowia krajów związkowych definiują jednak „publicznie zalecane szczepienia”. Ich podstawą są zalecenia Komisji ds. Szczepień (STIKO, Ständige Impfkommission). Również w Szwajcarii i Austrii nie ma obecnie prawnie zakotwiczonego obowiązku szczepień dla ludzi (inaczej ma się to ze zwierzętami).

W niektórych krajach Unii Europejskiej nadal niektóre z szczepień są obowiązkowe, na przykład:

  • Francja: obowiązkowe szczepienia przeciwko gruźlicy
  • Belgia: Obowiązkowe szczepienia przeciwko polio (poliomyelitis)
  • Węgry: obowiązkowe szczepienia przeciwko odrze

Szczepienie przeciwko odrze obowiązkowe w Niemczech

Od 1 marca 2020 roku w  niemieckich przedszkolach i szkołach zostały wprowadzone obowiązkowe szczepienia przeciwko odrze. Zanim dzieci zostaną przyjęte do szkoły lub przedszkola, rodzice muszą udowodnić, że ich dzieci zostały zaszczepione przeciwko odrze. W przeciwnym razie będzie trzeba się liczyć z grzywną w wysokości do 2500 euro. W przypadku dzieci, które znajdują się już w przedszkolach lub szkołach, odpowiednie zaświadczenie o szczepieniu będzie trzeba przedłożyć do 31 lipca 2021 roku.

System szczepień w Niemczech

System szczepień w Niemczech jest uregulowany prawnie. Regulacje tez zawarte są w ustawie o ochronie przed zakażeniami (IfSG). Ustawa ta reguluje system szczepień w Niemczech. Ogólnie rzecz biorąc, celem ustawy jest ochrona ludności przed chorobami zakaźnymi.

Oprócz tego na terenie Niemiec działają organy odpowiedzialne za szczepienia:

Komisja ds. Szczepień (STIKO)

Komisja ds. Szczepień jest komitetem ekspertów, który opracowuje i wydaje zalecenia dotyczące szczepień i ich terminów. Lekarze w Niemczech stosują się z reguły do aktualnych zaleceń STIKO, które są standardem medycznym w Niemczech. Członkowie honorowi STIKO są powoływani wspólnie przez Federalne Ministerstwo Zdrowia i najwyższe państwowe urzędy zdrowia.

Instytut Roberta Kocha (RKI)

Zadaniem RKI jest opracowanie środków medycznych zapobiegających rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. Obejmuje to również badania statystyczne dotyczące rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych, badania nad ich przyczynami, diagnozami i profilaktyką. Zadania RKI są określone w § 4 ustawy o ochronie przed zakażeniami. Stała Komisja ds. Szczepień ma swoją siedzibę w RKI.

Instytut Paula Ehrlicha (PEI)

Instytut Paula Ehrlicha jest Federalnym Instytutem Szczepionek i Leków Biomedycznych. Odpowiada on za zatwierdzanie i monitorowanie szczepionek przez państwo oraz rejestrowanie powikłań szczepień.

Lekarze wykonujący szczepienia w Niemczech

Prawie wszystkie szczepienia w Niemczech są przeprowadzane przez lekarzy ogólnych. Publiczna służba zdrowia, czyli urzędy zdrowia, jak również lekarze zakładowi przeprowadzają około dziesięciu do piętnastu procent szczepień.

Lekarze specjalizujący się w szczepieniach muszą udzielić pacjentom wyczerpujących informacji. Obejmują one takie kwestie, jak korzyści płynące ze szczepień, informacje o chorobie, możliwe skutki uboczne szczepień oraz wskazania dalszych terminów szczepień.

Kalendarz szczepień w Niemczech

Poniższy kalendarz zawiera zalecenia Komisji ds. Szczepień:

Uznanie szkód spowodowanych szczepieniami przez urzędy emerytalne

Ocena i uznanie szkód spowodowanych szczepieniami dotyczy wyłącznie szczepień zalecanych publicznie (§ 60 IfSG) i leży w gestii urzędów opieki zdrowotnej krajów związkowych.

Koszty szczepień w Niemczech

Szczepienia zalecane przez STIKO są opłacane przez ustawowe kasy chorych. Opiera się to na dyrektywie w sprawie szczepień ochronnych. Niektóre firmy ubezpieczeniowe dobrowolnie zwracają koszty szczepień ochronnych dla podróżnych. Szczepienia dla osób z podwyższonym ryzykiem zawodowym zakażenia pokrywa w Niemczech pracodawca (§ 3, ust. 3, Arbeitsschutzgesetz).

Wszystko o egzaminach i certyfikatach językowych w Niemczech – część druga

Admin
-
1
Wszystko o egzaminach i certyfikatach językowych w Niemczech – część druga

W części drugiej naszego poradnika dotyczącego niemieckich certyfikatów językowych przyjrzymy się kolejnym ważnym niemieckim certyfikatom. Jeżeli jeszcze nie zapoznaliście się z częścią pierwszą, to tutaj znajdziecie link do niej: Wszystko o egzaminach i certyfikatach językowych w Niemczech – część pierwsza.

Egzaminy i certyfikaty językowe TELC GmbH TELC (The European Language Certificates)

TELC GmbH oferuje ujednolicone egzaminy i certyfikaty językowe dostosowane do poziomu i wymagań Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego i orientujące się według sześciu poziomów biegłości językowych. TELC ma ofercie łącznie 22 egzaminy i certyfikaty z języka niemieckiego przeznaczone dla dzieci i młodzieży, osób poszukujących zatrudnienia, migrantów, osób ubiegających się o obywatelstwo niemieckie oraz chcących podjąć kształcenie zawodowe lub studia, między innymi o specjalności medycznej i pielęgniarskiej.

TELC GmbH jako jedyna instytucja na rynku oferuje egzaminy specjalnie dla migrantów oraz egzaminy językowe na poziomach B2 i C1 dla lekarzy z zagranicy pragnących podjąć pracę w niemieckiej służbie zdrowia.

Egzaminy na poziomie A1

  • Start Deutsch: egzamin składa się z trwającej 65 minut części pisemnej (Słuchanie 20 minut, Czytanie 45 minut) oraz z części ustnej trwającej 11 minut. Część ustna jest zdawana natychmiast po ukończeniu części pisemnej.
  • telc Deutsch A1 für Zuwanderer: do osiągnięcia tego poziomu biegłości potrzebnych jest 100-150 godzin. Część pisemna trwa 70 minut (Słuchanie i Czytanie, Część Gramatyczna, Pisanie), część ustna 15 minut.
  • telc Deutsch A1 Junior jest przeznaczony dla dzieci w wieku 12 lat. Część pisemna egzaminu trwa 40 minut (Słuchanie 10 minut, Słuchanie i Pisanie 30 minut), część ustna trwająca 15-20 minut jest organizowana jako egzamin w parach.

Egzaminy na poziomie A2

  • Start Deutsch 2 do osiągnięcia tego poziomu biegłości językowej koniecznych jest 250-300 godzin lekcyjnych. Część pisemna trwa 70 minut (Słuchanie 20 minut, Czytanie i Pisanie 50 minut), część ustna jako egzaminach w parach trwa 15 minut.
  • telc Deutsch A2+Beruf: część pisemna egzaminu trwa 120 minut (Czytanie i Struktury Gramatyczno-Leksykalne 60 minut, Słuchanie 30 minut, Pisanie 30 minut), część ustna jako egzamin w parach trwa 15 minut.
  • telc Deutsch A2 Schule: egzamin jest przeznaczony dla młodzieży w wieku 12-16 lat, do osiągnięcia tego poziomu biegłości dzieci i młodzież potrzebuje 300-400 godzin lekcyjnych. Część pisemna trwa 80 minut (Struktury Gramatyczno-Leksykalne 15 minut, Słuchanie 20 minut, Czytanie 30 minut, Pisanie 15 minut). Część ustna egzaminu może odbyć się zarówno w tym samym dniu jaki i w innym terminie, trwa 10 minut i jest organizowana jako egzamin w parach.

Egzaminy na poziomie A2-B1

  • Deutsch-Test für Zuwanderer A2-B1 to egzamin przeznaczony dla migrantów, którzy potrzebują certyfikatu poświadczającego znajomość języka w celu uzyskania obywatelstwa niemieckiego. Odbywa się on na zakończenie kursu integracyjnego. Zakres tematyczny egzaminu obejmuje aspekty życia codziennego i społecznego (urząd, praca zawodowa, zakupy, zdrowie, dzieci, media, mieszkanie itp.). Część pisemna trwa 100 minut (Słuchanie 25 minut, Czytanie 45 minut, Pisanie 30 minut). Część ustna jak egzamin w parach trwa 16 minut i odbywa się zazwyczaj w tym samym dniu, co część pisemna.
  • Deutsch-Test für Zuwanderer A2-B1 Jugendintegrationskurs to egzamin przeznaczony dla migrantów poniżej 27 roku życia. Zakres tematyczny dotyczy problemów ludzi młodych, przebieg i czas trwania egzaminu jest identyczny, jak w przypadku osób dorosłych.

Egzaminy na poziomie B1

  • Telc Deutsch B1 / Zertifikat Deutsch to egzamin poświadczający znajomość języka niemieckiego na poziomie potrzebnym do uzyskania obywatelstwa niemieckiego. Pisemna część egzaminu trwa 150 minut (Czytanie 90 minut, Słuchanie 30 minut, Pisanie 30 minut). Część ustna może odbywać się w tym samym lub w następnym dniu i jest organizowana jako egzamin w parach, przy czym każdy z kandydatów ma 20 minut na przygotowanie.
  • telc Deutsch B1+ Beruf to egzamin językowy o zawodowym zakresie tematycznym. Przebieg i czas trwania egzaminu jest identyczny, jak w przypadku egzaminu Zertifikat Deutsch.
  • Deutsch für Jugendliche (Schule) jest egzaminem dla młodzieży do 17 roku życia, którego zakres tematyczny dotyczy problemów i zainteresowań ludzi młodych. Jego przebieg i czas trwania są identyczne, jak w przypadku egzaminu Zertifikat Deutsch.

Egzaminy na poziomie B1-B2

  • telc Deutsch B1·B2 Beruf to egzamin językowy dla osób potrzebujących certyfikatu językowego w celach zawodowych. Część pisemna trwa 120 minut (Słuchanie 25 minut, Czytanie i Struktury Językowe 60 minut, Pisanie 45 minut). Część ustna jest organizowana jako egzamin w parach i trwa 16 minut, może odbyć się w tym samym dniu, co egzamin pisemny, lub w dniu następnym.
  • telc Deutsch B1·B2 Pflege jest egzaminem dla osób pracujących w zawodach pielęgniarskich. Część piseman trwa 115 minut (Słuchanie 25 minut, Czytanie i Struktury Językowe 60 minut, Czytanie 30 minut). Część ustna trwa 16 minut i może odbywać się w tym samym lub w następnym dniu i jest organizowana jako egzamin w parach, przy czym każdy z kandydatów ma 20 minut na przygotowanie.

Egzaminy na poziomie B2

  • telc Deutsch B2 to egzamin poświadczający znajomość języka niemieckiego ogólnego na poziomie zaawansowanym. Część pisemna trwa 140 minut (Czytanie 90 minut, Struktury Gramatyczno-Leksykalne 20 minut, Słuchanie 20 minut, Pisanie 30 minut), część ustna jako egzamin w parach trwa 15 minut i może odbywać się bezpośrednio po egzaminie pisemnym lub w następnym dniu.
  • telc Deutsch B2+ Beruf to egzamin dla osób o zaawansowanej znajomości języka niemieckiego starających się o certyfikat językowy o profilu zawodowym. Część pisemna trwa 180 minut (Czytanie 60 minut, Pisanie 60 minut, Słuchanie 30 minut, Struktury Gramatyczne), kandydaci mają też 20-minutową przerwę. Część ustna jako egzamin w parach trwa 20 minut i może odbywać się bezpośrednio po egzaminie pisemnym lub w następnym dniu. Kandydaci mają 20 minut na przygotowanie.
  • telc Deutsch B2 Medizin Zugangsprüfung jest egzaminem przeznaczonym dla lekarzy z tłem migracyjnym i ma na celu sprawdzenie znajomości języka w sytuacjach życia zawodowego i codziennego. Specjalny nacisk jest kładziony na słownictwo codzienne i specjalistyczne związane z wykonywaniem zawodu lekarza, sytuacje w gabinecie lekarskim i w szpitalu. Część pisemna egzaminu trwa 110 minut (Słuchanie 30 minut, Czytanie 40 minut, Struktury Gramatyczne 10 minut, Pisanie 30 minut). Część ustna składa się z dwóch części, jest organizowana jako egzamin w parach i trwa łącznie 22 i ½ minuty. Egzamin może odbywać się bezpośrednio po egzaminie pisemnym lub w następnym dniu. Pierwsza część to symulacja rozmowy z pacjentem, po zakończeniu której kandydat ma 2 i ½ minuty czasu na przygotowanie się do drugiej części egzaminu ustnego.

Egzaminy na poziomie B2-C1

  • telc Deutsch B2·C1 Beruf, część pisemna egzaminu trwa 170 minut (Słuchanie 40 minut, Czytanie50 minut, Struktury Gramatyczne 20 minut, Pisanie 60 minut) z 20-minutową przerwą przed częścią „Pisanie”. Część ustna organizowana jako egzamin w parach składa się z trzech części i trwa łącznie 20 minut. W drugiej części egzaminu ustnego kandydat prezentuje temat przygotowany w domu.
  • telc Deutsch B2·C1 Medizin jest egzaminem przeznaczonym dla lekarzy z tłem migracyjnym potrzebujących certyfikatu językowego poświadczającego znajomość struktur leksykalnych z dziedziny medycyny i sytuacji zawodowych w gabinecie lekarskim i szpitalu. Pisemna część egzaminu trwa 180 minut (Słuchanie 40 minut, Czytanie 50 minut, Struktury Gramatyczne 20 minut, Pisanie 60 minut), dla kandydatów przewidziana jest przerwa o długości 20 minut. Przed częścią pisemną (egzamin w parach) przewidzianych jest 10 minut na przygotowanie. Część ustna trwa 45 minut. Po pierwszej części egzaminu (przeprowadzenie anamnezy lub wywiad z pacjentem) kandydaci mają 5 minut na przygotowanie się do drugiej części.
  • telc Deutsch B2·C1 Medizin Fachsprachprüfung: pisemna część egzaminu trwa 80 minut (Słuchanie 30 minut, Czytanie 40 minut, Struktury Gramatyczne 10 minut). Część ustna składa się z trzech części i obejmuje anamnezę (Anamnese, 20 minut), wypis ze szpitala (Kurzarztbrief) i przedstawienie pacjenta podczas wizyty (Patientenvorstellung).

Egzaminy na poziomie C1

  • telc Deutsch C1 to egzamin na poziomie zaawansowanym dla osób dysponujących wysoką biegłością językową. Część pisemna trwa 220 minut (Czytanie 90 minut, Słuchanie 40 minut, Pisanie 70 minut), kandydaci mają 20 minutową przerwę. Część ustna jako egzamin w parach lub w grupach trzyosobowych trwa 16 lub 24 minuty i może odbywać się bezpośrednio po egzaminie pisemnym lub w następnym dniu. Kandydaci mają 20 minut na przygotowanie.
  • telc Deutsch C1 Beruf to egzamin dokumentujący znajomość języka niemieckiego w zakresie zawodowym. Przebieg i czas trwania egzaminu jest identyczny, jak w przypadku egzaminu telc Deutsch C1.
  • telc Deutsch C1 Hochschule to egzamin przeznaczony dla osób pragnących podjąć studia wyższe w Niemczech. Przebieg i czas trwania egzaminu jest identyczny, jak w przypadku egzaminu telc Deutsch C1.

Egzaminy na poziomie C2

  • telc Deutsch C2 to egzamin poświadczający znajomość języka niemieckiego na poziomie zbliżonym to rodzimego użytkownika języka (Muttersprachlerniveau). Część pisemna trwa 250 minut (Czytanie 80 minut, Słuchanie 60 minut, Pisanie 90 minut) łącznie z 20-minutową przerwą. Część ustna to egzamin pojedynczy i trwa 15 minut. Może odbywać się bezpośrednio po egzaminie pisemnym lub w następnym dniu. Kandydaci mają 20 minut na przygotowanie.

Egzaminy telc są oferowane przez licencjonowane placówki nauki języków obcych na całym świecie.

Egzaminy z języka niemieckiego Izby Przemysłowo-Handlowej IHK Prüfung Wirtschaftsdeutsch International (PWD)

Niemiecka Izba Przemysłowo Handlowa oferuje egzamin językowy i certyfikat „Wirtschaftsdeutsch international” potwierdzający znajomość niemieckiego na poziomie C1 według Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego. Egzamin ten można zdać bezpośrednio przy Zagranicznej Izbie Handlowej (AHK Auslanshandelskammer) lub w licencjonowanych centrach egzaminacyjnych kooperujących z AHK. Do egzaminu mogą przystąpić osoby indywidualne, które ukończyły 18 rok życia. AHK oferuje także możliwość egzaminów grupowych dla pracowników firm. Maksymalna ilość punktów do uzyskania to 100, do zdania egzaminu potrzebne są 51 punkty (51%). Egzamin PWD oferowany jest też w formie digitalnej, to znaczy, że istnieje też możliwość zdania części pisemnej na komputerze w licencjonowanym centrum egzaminacyjnym.

Egzamin składa się z dwóch części: pisemnej i ustnej. Część pisemna trwa 180 minut i obejmuje rozumienie tekstu czytanego (4 zadania, 75 minut), rozumienie ze słuchu (3 zadania, 60 minut), wypowiedź pisemna (1 zadanie, 45 minut). Część ustna trwa 20 minut i zawiera trzy zadania, a kandydaci mają 20 minut na przygotowanie się do wypowiedzi na zadane tematy. Zadanie pierwsze trwa trzy minuty i polega na przedstawieniu własnej osoby według katalog pytań, przy czym komisja egzaminacyjna może stawiać dodatkowe pytania. Zadanie drugie to ustna prezentacja fikcyjnej firmy na podstawie diagramu oraz tematyczna dyskusja z egzaminatorami. Na to zadania przewidzianych jest 7 minut. Trwające 10 zadanie trzecie to dyskusja z jednym z egzaminatorów mająca na celu zaprezentowanie własnego punktu widzenia oraz argumentacji na podany temat.

Egzaminy i certyfikaty językowe TestDaF

Egzamin TestDaF jest przeprowadzany na całym świecie w 96 krajach w 450 oficjalnie licencjonowanych placówkach egzaminacyjnych 6 razy w roku. Wyjątkiem są Chiny, gdzie egzamin ten odbywa się jedynie trzy razy do roku.

Egzaminy i certyfikaty językowe TestDaF są skierowane do osób, które dysponują zaawansowaną znajomością języka niemieckiego na poziomie B2 lub wyższym. Do tego grona zaliczają się:

  • osoby, które zamierzają podjąć studia wyższe w Niemczech,
  • studenci i studentki, którzy w kraju pochodzenia muszą poświadczyć znajomość języka (np. celem złożenia podania o stypendium lub wzięcia udziału w wymianie studenckiej),
  • naukowcy planujących pobyt naukowy na jednym z uniwersytetów lub szkół wyższych w Niemczech i potrzebujących oficjalnego certyfikatu językowego poświadczającego zaawansowaną znajomość języka na poziomie akademickim,
  • osoby szukające pracy w zawodach akademickich i potrzebujących do tego celu certyfikatu językowego,
  • studenci i studentki objęci zagraniczną wymianą akademicką, którzy przebywają w Niemczech i chcieliby na końcu pobytu zdobyć certyfikat językowy dokumentujący ich osiągnięcia w zakresie nauki języka podczas wymiany studenckiej.

Stypendyści w programach wymiany akademickiej DAAD mają możliwość otrzymania dofinansowania do opłaty egzaminacyjnej.

Wyniki egzaminu TestDaF są przyporządkowane do trzech poziomów językowych:

  • TestDaF-Niveautufe 3 (TDN 3) – odpowiada poziomowi B2.1
  • TestDaF-Niveautufe 4 (TDN 4) – odpowiada poziomowi B2.2/C1.1
  • TestDaF-Niveautufe 5 (TDN 5) – odpowiada poziomowi C1.1/C1.2

Do podjęcia studiów w Niemczech konieczne jest uzyskanie wyniku TDN 4 lub powyżej. Kandydaci mogą zgłosić się do egzaminu w portalu internetowym. Po dokonaniu zameldowania otrzymają oni oficjalne pismo z potwierdzeniem dopuszczenia ich do egzaminu. Wyniki egzaminu zostaną opublikowane w portalu online, sześć tygodni po ich publikacji kandydaci otrzymają oficjalne certyfikaty pocztą.

Zakres tematyczny egzaminu dotyczy ogólnych treści w kontekście uniwersyteckich. Część pisemna egzaminu TestDaF trwa 160 minut i zawiera:

  • Czytanie (60 minut), trzy części z łącznie 30 zadaniami o zakresie tematycznym dotyczącym życia studenckiego, fragmenty tekstów dziennikarskich i z czasopism fachowych o różnych stopniach trudności.
  • Słuchanie (40 minut), trzy części z 25 zadaniami obejmujące dialog z życia codziennego na uniwersytecie, fragment wywiadu radiowego z 3-4 uczestnikami, fragment wykładu lub wywiadu z ekspertem,
  • Pisanie (60 minut), w pierwszej części kandydaci muszą dokonać pisemnej interpretacji danych statystycznych na podstawie diagramu lub tabeli, w drugiej części muszą przedstawić własny punkt widzenia i jego uzasadnienia na zadany temat.

Część ustna trwa łącznie 35 minut i zawiera siedem zadań o różnym stopniu trudności symulujących sytuacje, z którymi kandydaci będą mieć do czynienia na uniwersytecie. Przykładowe zadania to prowadzenie dyskusji w grupie studentów, opisanie grafiki podczas seminarium, przedstawienie własnego punktu widzenia lub hipotezy i przeprowadzenie argumentacji na zadany temat.

TestDaF nie jest egzaminem modularnym, co oznacza, że do jego zdania konieczne jest uzyskania pozytywnego wyniku we wszystkich częściach składowych egzaminu. W przypadku niezdania egzaminu można go powtarzać dowolną ilość razy. Eksperci szacują, że do osiągnięcia pożądanego poziomu biegłości językowej i zdania egzaminu potrzebnych jest łącznie 700 do 1000 godzin lekcyjnych (45 minut). Poniżej 700 godzin kandydat może mieć problemy ze sprostaniem jego wymogom.

Egzamin językowy DSH

Egzamin językowy DSH, czyli Deutsche Sprachprüfung für den Hochschulzugang, to standardyzowany, i akredytowany uniwersytecki egzamin językowy poświadczający zaawansowaną znajomość języka niemieckiego na konieczną do podjęcia studiów wyższych. Egzaminy DSH są organizowane decentralistycznie, w związku z czym zgłoszenie do egzaminu jest możliwe wyłącznie w organizującej go szkole wyższej.

Kandydaci na studia na niemieckiej uczelni muszą uzyskać wynik egzaminu wyższy niż 66%, co odpowiada poziomowi DSH 2. Kandydaci, którzy osiągną wynik DSH 3 zostaną dopuszczeni na każdy kierunek, łącznie z medycyną, psychologią lub prawem.

UWAGA: Uniwersytet Stuttgart jako jedyny uniwersytet w Niemczech nie akceptuje certyfikatu językowego DSH!

Terminy i szkoły organizujące można znaleźć tutaj: Terminy egzaminów DSH w Niemczech.

Poziomy DSH kształtują się następująco:

  • poziom DSH 1 (57%-66%) => B2
  • poziom DSH 2 (67%-81%) => C1
  • poziom DSH 3 (>82%) => C2

Egzamin DSH składa się z dwóch części: pisemnej i ustnej. Część pisemna trwa do 210 minut (długość egzaminu jest ustalana przez organizującą go szkołę wyższą) i obejmuje:

  • Słuchanie (do 60 minut): zrozumienie przeczytanego w normalnym tempie tekstu o długości 5500-7000 znaków. Kandydaci robią notatki w trakcie czytania, na podstawie których muszą streścić usłyszany tekst lub odpowiedzieć na pytania typu Multiple Choice.
  • Czytanie (do 60 minut): przeczytanie i opracowanie tekstu o długości 30-60 wersów, do którego może zostać dołączona ilustracja lub diagram. Kandydaci otrzymają różnego rodzaju zadania, które muszą zostać rozwiązane na podstawie tekstu.
  • Struktury gramatyczne języka akademickiego (do 30 minut): zadanie gramatyczne dotyczące specyfiki języka używanego na uniwersytetach.
  • Pisanie (do 60 minut): opracowanie zadanego tematu i napisanie tekstu o długości 200-250 słów.

Część ustna trwa 20 minut wraz z dodatkowymi 15-20 minutami na przygotowanie wypowiedzi. W trakcie przygotowania kandydaci otrzymają krótki tekst, grafikę, diagram, nagranie lub film i muszą na tej podstawie przygotować się do trwającej 20 minut dyskusji z przedstawicielami komisji egzaminacyjnej. Dyskusja ta może mieć charakter egzaminu indywidualnego, w parach lub w małych grupach do trzech osób. Pytania egzaminatorów dotyczą zadanego tematu, ale mogą także wybiegać poza ten temat i zawierać pytania dotyczące wybranego kierunku studiów.

Egzaminy DSH można zdać wyłącznie w wybranych szkołach wyższych w Niemczech. Raz zdany egzamin jest ważny bez ograniczeń. Niezdany egzamin można powtarzać dowolną ilość razy. Cena egzaminu wynosi od 40 do 170 euro.

Podróżowanie po Niemczech – zestawienie środków transportu!

Admin
-
2
Podróżowanie po Niemczech – zestawienie środków transportu!

Niemcy znane są nie tylko z dobrze rozwiniętej sieci drogowej, ale także kolejowej. Oprócz tego każde duże miasto posiada sieć metra (niem. U-Bahn), które znacznie ułatwia przemieszczanie się w godzinach szczytu. Na tramwaj, autobus i krótsze trasy pociągiem musicie kupić bilety w automacie (Obsługa niemieckiego automatu biletowego – instrukcja krok po kroku wraz ze zdjęciami i tłumaczeniem!). Ceny biletów obliczane są według odległości czyli tzw. „stref taryfowych” (niem. Zonen, Preisstufen). Często biletomaty są dość skomplikowane w obsłudze, lecz w większości przypadków możecie zmienić język (niem. Sprache wechseln), aby ułatwić zakup biletu (jeśli Wasz niemiecki nie jest za dobry). Jeśli mimo wszystko nie wiecie co dalej, najlepiej poprosić o pomoc innych podróżujących, którzy akurat kupują bilet. Jazda na gapę, czyli bez ważnego biletu kosztuje we wszystkich niemieckich pociągach i autobusach co najmniej 40 Euro.

Tańsze podróżowanie po Niemczech

Dla osób intensywnie korzystających z publicznego transportu w Niemczech większość przewoźników oferuje tańsze bilety: tzw. „Zehnerkarten” – bilety na 10 przejazdów, „Monatskarten” – bilety miesięczne lub „Jahreskarten” – bilety roczne. Szczegółowe informacje uzyskacie w punktach sprzedaży wybranego przewoźnika.

Pociąg: połączenia regionalne i dalekobieżne

Na dłuższych trasach najczęściej korzysta się z pociągu (Deutsche Bahn – w skrócie die Bahn lub DB). Regulacje dotyczące rabatów są tu dość skomplikowane. Warto jednak mimo wszystko z nich skorzystać, gdyż można sporo zaoszczędzić. Kupując bilety sporo przed początkiem podróży, cena jest często dużo niższa.

Jeśli weźmiecie ze sobą osoby towarzyszące, muszą one zapłacić tylko połowę właściwej ceny. Dzieci do lat 14 włącznie jadą pod opieką rodziców lub dziadków za darmo.

Osoby, które często korzystają z opcji pociągu, powinny pomyśleć nad zakupem specjalnej karty klienta, tzw. „BahnCard”. W zależności od rodzaju BahnCard, otrzymacie albo 25% zniżki dodatkowo do pozostałych rabatów albo 50% zniżki od ceny wyjściowej.

Ponadto Deutsche Bahn oferuje także inne, specjalne udogodnienia biletowe: np. tzw. „Schönes-Wochenende-Ticket“ – „bilet na udany weekend“, „Länderticket“ – „bilet regionalny”, „Monatskarten“ i „Jahreskarten“ – bilety miesięczne i roczne. Z kolei z biletem „Interrail-Ticket” młodzi ludzie (do lat 25 włącznie) mogą za 300 Euro przez miesiąc jeździć po Europie. Wszystkie informacje na ten temat otrzymacie w centrach podróży Deutsche Bahn albo w Internecie pod adresem www.bahn.de. Oprócz tego więcej informacji o tym jak oszczędzać na przejazdach kolejowych w Niemczech, znajdziecie w naszych artykułach, które podlinkowaliśmy poniżej.

W tym temacie warto przeczytać:

Hamburg-Köln-Express – alternatywa dla Deutsche Bahn

Jeśli podróżujecie po Niemczech pociągiem, to w pierwszej kolejności myślicie zapewne o Deutsche Bahn. W Niemczech działają jednak również inni przewoźnicy kolejowi. Nie ma ich wprawdzie zbyt wielu, ale warto ich znać. Jedną z alternatyw dla Deutsche Bahn jest przykładowo Hamburg-Köln-Express. Ten expres, w skrócie HKX, oferuje połączenia między Hamburgiem, Kolonią a Frankfurtem.

Dlaczego powinniście skorzystać z oferty expresu Hamburg-Köln? Odpowiedź jest bardzo prosta: ceny biletów są niższe. HKX nie oferuje co prawda tylu połączeń co Deutsche Bahn, ale na pewno warto rzucić okiem na ich ofertę.

Autobusy miejskie, metro i tramwaje

W większości niemieckich miast istnieje niezawodny i korzystny cenowo system autobusów liniowych, często uzupełniony tramwajami. W wielu regionach także metro należy do niezależnego transportu publicznego. W ten sposób dotrzecie bezpiecznie nawet w czasie głębokiej zimy z punktu A do punktu B – nawet przy wietrze, deszczu czy śniegu.

Taksówka

W większych miastach jest wiele postojów taksówek i możliwość, żeby złapać taksówkę na mieście. Jednak w mniejszych miejscowościach oraz w rejonach ze słabo rozwiniętym transportem warto taksówkę wcześniej zamówić. W tym celu zorganizowane zostały tzw. centrale taksówek (Taxi-Zentralen). Numery telefonów znajdziecie w książce telefonicznej. Do szczególnych przypadków należy tzw. „Kurzstrecke”, czyli przejazd na małych odległościach. Jeśli zatrzymacie gdzieś na mieście wolną taksówkę i chcecie jechać niedaleko, możecie uzgodnić z kierowcą korzystną cenę ze względu właśnie na „Kurzstrecke” (np. 3 Euro). We wszystkich pozostałych sytuacjach, taksówkarze trzymają się ogólnie obowiązujących taryf.

„Mitfahrgelegenheiten“, czyli tzw. okazje/podwózki/ serwisy pośredniczące typu Blablacar

Kolejną możliwość taniego poruszania się po Niemczech stanowią tzw. „Mitfahrgelegenheiten”, czyli okazje lub serwisy w stylu BlaBlaCar.de, łączące kierowców dysponujących wolnymi miejscami w swoich samochodach z pasażerami podróżującymi w tę samą stronę. W większych miastach istnieją „Mitfahrzentralen” (w skrócie MFZ), które profesjonalnie pośredniczą w takich sprawach.

Na portalach internetowych takich jak BlaBlaCar.de, fahrgemeinschaft.de lub bessermitfahren.de możecie zaoferować jako kierowca wolne miejsca w samochodzie lub odwrotnie – zgłosić chęć pojechania z kimś jego samochodem w wybranym kierunku. Najwięcej ofet przejazdów znajdziecie na BlaBlaCar.de.

Carsharing

Jeśli mieszkacie w mieście i nie posiadacie własnego samochodu, to warto zapoznać się z systemem Carsharingowym. Firmy Carsharingowe rosną jak grzyby po deszczu i coraz częściej stanowią one alternatywę dla własnego samochodu. Jako zarejestrowany użytkownik możecie bardzo korzystnie wypożyczyć samochód na kilka minut lub godzin, a po użytkowaniu od razu go oddać, żeby umożliwić skorzystanie z samochodu innemu użytkownikowi. W tym systemie płaci się za czas korzystania z samochodu. Oznacza to, że naliczanie opłaty kończy się wraz z odstawieniem samochodu i wylogowaniem się. W tym czasie samochód może zostać jednak zabrany przez innego użytkownika. Standardowo samochody rozstawiane są w stałych punktach (dworce, parkingi itd.) i tam też należy je odstawić. Oprócz tego wielu dostawców, takich jak na przykład car2go i DriveNow, rozmieszcza samochody w publicznej przestrzeni ulicznej i można je znaleźć oraz otworzyć za pomocą smartfona. Samochody te mogą zostać odstawione w dowolnym miejscu wskazanej strefy.

Carsharing można już wykorzystać w bardzo wielu miastach. Podczas gdy większość dostawców ma w ofercie praktycznie tylko małe samochody, przodownik na rynku DB-Flinkster dysponuje samochodami różnych klas, ma ich w sumie ponad 3.000. Inne większe firmy carsharingowe to: Stadtmobil, Greenwheels, cambio Carsharing oraz teilAuto.

Autobusy dalekobieżne (Fernbus)

W Niemczech istnieje sporo większych i mniejszych firm transportowych, oferujących przejazdy autokarem na dłuższych trasach krajowych. Jako pasażer możecie liczyć na korzystne ceny i dobry serwis. Największe firmy na tym młodym rynku ruchu dalekobieżnego to MeinFernbus FlixBus, Eurolines oraz ADAC-Postbus. Działają one poprzez rozległą sieć połączeń miejskich nie tylko w Niemczech, ale też w innych europejskich miastach. IC Bus należący do Deutsche Bahn oraz Berlinlinienbus to małe firmy, które obsługują określone regiony lub poszczególne miejsca docelowe. Serwis i komfort jest z reguły wyśmienity. Czas jazdy jest jednak zazwyczaj znacznie dłuższy niż w przypadku transportu szynowego i na wielu trasach busy jeżdżą tylko raz lub dwa razy dziennie. Im wcześniej zamówicie bilet na taki autokar, tym najprawdopodobniej mniej za niego zapłacicie.

Loty krajowe

Jeśli bardzo zależy Wam na czasie, to samolot jest z pewnością najlepszym rozwiązaniem. Lufthansa, Germanwings i inne linie mają rozbudowaną sieć połączeń lotniczych, dzięki czemu zazwyczaj możecie wylądować w okolicy Waszego celu podróży na terenie Niemiec. Najlepiej bukujcie bilety z dużym wyprzedzeniem. W innym wypadku Wasza podróż nawet tanimi liniami lotniczymi może się okazać droga.

Tanie loty można znaleźć na porównywarce idealo: flug.idealo.de

Wynajem samochodu

Jeśli Waszym celem podróży jest miejsce, gdzie nie jeździ żaden autobus, ani nie lata samolot, to alternatywą dla kolei będzie wypożyczenie samochodu. Jeśli będziecie w podróży kilka dni, macie dużo bagażu, musicie być elastyczni albo odwiedzacie kilka miejsc, wtedy samochód będzie rozwiązaniem najtańszym i najbardziej sensownym. Największe firmy specjalizujące się w wynajmie Avis, Europcar czy Sixt mają samochody różnej wielkości, a także są w stanie dać do dyspozycji np. transportera. Samochody te są dobrej jakości i o małych przebiegach, często można je znaleźć na dużych dworcach czy lotniskach. Oprócz tego istnieją korzystne alternatywy do tych znanych firm: często wystarczy zajrzeć do Internetu, żeby znaleźć małych lokalnych dostawców samochodów na wynajem.

Warto skorzystać z naszej wyszukiwarki: Porównywarka wypożyczalni samochodowych. Prawdopodobnie nigdzie nie znajdziecie korzystniejszych ofert, a jeśli tak, to piszcie w komentarzach!

10 procent rabatu na wynajem auta w Sixt: Sixt – Jetzt mieten!.

Niemcy: Jakie naprawy w mieszkaniu musi wykonać najemca?

Admin
-
1
Niemcy: Jakie naprawy w mieszkaniu musi wykonać najemca?

Jeśli coś w mieszkaniu się zepsuje, pojawia się pytanie: Co z kosztami, które trzeba teraz ponieść? W niemieckim prawie najmu istnieją jasne zasady dotyczące drobnych napraw.

Kto nie zna tych problemów: kapiący kran, niedomykające się okno, uszkodzony dzwonek do drzwi mieszkania. Kto jest odpowiedzialny za naprawę takich rzeczy w wynajętym mieszkaniu? I gdzie leży granica między drobną naprawą a zwyczajną konserwacją?

Niemcy: Kto ponosi koszty drobnych napraw w mieszkaniu?

Zgodnie z obowiązującą ustawą, zasadniczo to wynajmujący jest odpowiedzialny za utrzymanie wynajmowanego mieszkania w należytym stanie. Najemca ma jednak obowiązek poinformować wynajmującego o wadach lub usterkach. Wynajmujący musi wtedy zająć się natychmiastowym usunięciem awarii lub jej naprawą. „Jednakże drobne prace konserwacyjne mogą stanowić obowiązek najemcy, o ile jest to przewidziane w umowie najmu” – mówi Siegmund Chychla, przewodniczący Stowarzyszenia Najemców w Hamburgu.

Nie znaczy to, że każda drobna naprawa może zostać zrzucona na najemcę. „W grę wchodzą tylko naprawy przedmiotów, do których najemca ma bezpośredni dostęp, takich jak na przykład kapiący kran, zepsuty włącznik światła, czy uszkodzona spłuczka WC” – podkreśla Gerold Happ ze Stowarzyszenia Właścicieli Haus & Grund Deutschland. Ponadto, istnieją górne granice kosztów drobnych napraw.

Jak drogie mogą być drobne naprawy?

„Wysokość drobnych napraw nie jest jednoznacznie uregulowana”, wyjaśnia Beate Heilmann ze Stowarzyszenia Prawników Niemieckiej Izby Adwokackiej działającego w ramach grupy roboczej ds. prawa najmu i nieruchomości. Niemieckie orzecznictwo nie uzgodniło jeszcze jednolitej kwoty w tej kwestii. „Ogólna zasada mówi, że najemcy nie muszą wydawać na drobne naprawy w ciągu roku sumy przekraczającej koszt jednego miesiąca wynajmu. Pojedyncza naprawa nie może kosztować więcej niż 100 euro”.

W umowie najmu określa się, jak wysokie są te kwoty w konkretnym przypadku. „Jeśli koszty przekraczają tę górną granicę, najemca nie musi nic płacić”, dodaje Happ. W tym przypadku właściciel samodzielnie ponosi całość kosztów naprawy. Klauzule, zgodnie z którymi najemcy mieliby płacić częściowe kwoty nie przekraczające górnego limitu w wysokości około 100 euro, są nieważne.

Co zrobić, jeśli właściciel w Niemczech domaga się pokrycia kosztów naprawy?

Najemcy nie powinni płacić rachunków za naprawy w mieszkaniu bez uprzedniego sprawdzenia, czy jest to zgodne z warunkami umowy. „Ponieważ naprawa jest w zasadzie opłacana przez wynajmującego, najemca powinien najpierw zapytać, co jest podstawą roszczenia wynajmującego”, radzi Chychla.

Jeżeli wynajmujący powołuje się wówczas na klauzulę dotyczącą drobnych napraw w umowie najmu, należy zweryfikować, czy zapis ten jest skuteczny, czy też nie. „Z naszego doświadczenia wynika, że klauzule te są nieważne w niemal wszystkich umowach najmu zawartych przed końcem lat 80-tych.”

Kiedy postanowienia dotyczące drobnych napraw są nieważne?

Zawsze wtedy, gdy działają one na niekorzyść najemców. „Na przykład, często naliczane są opłaty za korzystanie z rzeczy, do których najemca nie ma bezpośredniego i regularnego dostępu”, mówi Chychla. Albo wymaga się, aby najemca sam naprawił przedmiot, biorąc na siebie wszystkie konsekwencje wynikające z gwarancji. Zdarza się też, że maksymalny limit kosztu drobnych napraw jest wyraźnie przekroczony.

Nieskuteczne są również umowy, które zobowiązują najemcę do wnoszenia pewnej kwoty na rzecz wszystkich napraw. „W takich przypadkach nieważne klauzule są pomijane, a najemca nie musi nic płacić”, wyjaśnia Chychla, przewodniczący Stowarzyszenia Najemców w Hamburgu.

Kto musi wynająć fachowca?

Zasadniczo to wynajmujący ma obowiązek zlecić fachowcowi wykonanie usługi. Ewentualna klauzula w umowie, która zobowiązywałaby do tego najemcę, także jest nieważna.

Czy wskazane jest, aby najemcy sami przeprowadzali drobne naprawy?

„W zasadzie nie jest zalecane, aby drobne naprawy były wykonywane przez najemców”, mówi Chychla. W wielu przypadkach brakuje im fachowej wiedzy. Ponadto najemca musi ponieść uzasadnione koszty na rzecz wynajmującego w ramach gwarancji za profesjonalne wykonanie naprawy. „Tak czy inaczej, klauzula zobowiązująca najemców do przeprowadzania napraw jest pozbawiona mocy prawnej.”

Kiedy lokatorzy muszą bezwzględnie podjąć działania?

„Najemca jest zobowiązany do podjęcia wszelkich środków, aby zapobiec większym szkodom” – tłumaczy Gerold Happ. Jeśli kran nie tylko kapie, lecz wypływa z niego duża ilość wody, najemca musi zamknąć główny zawór. Następnie wystarczy, że poinformuje o tym wynajmującego, który z kolei sam powinien zlecić wykonanie usługi fachowcowi lub pogotowiu technicznemu. Jeśli najemcy nie uda się skontaktować z wynajmującym, w sytuacji awaryjnej może sam bezzwłocznie zlecić naprawę.

źródło: n-tv.de

Wszystko o egzaminach i certyfikatach językowych w Niemczech – część pierwsza

Admin
-
0
Wszystko o egzaminach i certyfikatach językowych w Niemczech – część pierwsza

Dla osób, którzy zamierzają wyjechać zagranicę w celu rozpoczęcia nauki zawodu, podjęcia studiów lub znalezienia pracy, uczestnictwo w kursie językowym zakończonym oficjalnym egzaminem i otrzymaniem certyfikatu poświadczającego znajomość języka obcego jest pierwszym krokiem do sukcesu.

Egzaminy języka niemieckiego oferowane są przez różne placówki edukacyjne zarówno w Niemczech, jak i w Polsce. Decyzja o zgłoszeniu się do egzaminu nie jest łatwa. Każdy egzamin jest stresujący, wymaga odpowiedniego przygotowania, jest płatny i jego niezdanie jest związane z utraconą opłatą egzaminacyjną i koniecznością ponownego podejścia. Z drugiej strony zdanie egzaminu i otrzymanie wymarzonego certyfikatu językowego otwiera dodatkowe możliwości kształcenia i rozwoju zawodowego zarówno w kraju, jak i zagranicą.

Egzaminy językowe – poziomy biegłości językowej

Egzaminy językowe są przypisane do określonych poziomów biegłości językowej. W celu ujednolicenia wymagań językowych został stworzony wspólny Europejski System Opisu Kształcenia Językowego, w ramach którego wyróżniono sześć poziomów biegłości językowej:

  • Poziom początkujący (poziomy A1-A2)

Osoba na poziomie znajomości języka A1, czyli taka bez uprzedniej znajomości języka, jest w stanie zrozumieć i zastosować wyuczone wyrażenia z języka codziennego oraz wyrażenia potoczne, jak również bardzo proste wypowiedzi związane z zaspokojeniem konkretnych potrzeb. Potrafi także przedstawić siebie lub inną osobę, formułować pytania dotyczące miejsca zamieszkania, znajomych, rodziny, rzeczy codziennego użytku itp. oraz udzielić odpowiedzi na pytania dotyczące podobnej tematyki. Potrafi porozumiewać się z innymi w prosty sposób, jeśli uczestnicy dyskusji mówią wyraźnie i w wolnym tempie. Posiada znajomość podstawowych zasad gramatyki oraz dysponuje zasobem słownictwa do 500 słów. Do osiągnięcia tego poziomu potrzebnych jest od 80 do 200 godzin lekcyjnych po 45 minut.

Osoba na poziomie językowym A2 po opanowaniu podstaw języka potrafi zrozumieć pojedyncze zdania oraz często używane wyrażenia związane bezpośrednio z życiem codziennym (np.: dane o sytuacji osobistej i rodzinnej, zakupy, najbliższe otoczenie, praca). Potrafi się porozumieć w rutynowych, prostych sytuacjach komunikacyjnych i obszarach życia codziennego, wymagających jedynie bezpośredniej i prostej wymiany informacji na znane tematy. Osoba ta posiada znajomość zróżnicowanych zasad gramatyki oraz dysponuje zasobem leksykalnym do 1100 słów. W zależności od indywidulanych predyspozycji i indywidualnej motywacji do osiągnięcia tego poziomu potrzeba około 200 – 350 jednostek lekcyjnych po 45 minut

  • Poziom średnio zaawansowany (B1-B2)

Osoba na poziomie B1 potrafi zrozumieć zasadnicze punkty rozmowy w wypowiedziach w języku standardowym na znane tematy związane z pracą, szkołą, czasem wolnym oraz potrafi sobie poradzić w większości sytuacji, jakie spotyka w podróży w regionie języka docelowego. Potrafi wypowiedzieć się w sposób prosty i zwięzły na tematy dotyczące życia codziennego i własnych zainteresowań. Potrafi zrelacjonować wydarzenie, opowiedzieć przeżycie osobiste, marzenie lub sen, wyrazić nadzieję, określić cel, zamiar oraz przedstawić uzasadnienie lub wyjaśnienie dotyczące planów i opinii. Osoba na tym poziomie biegłości językowej rozumie złożone konteksty gramatyczne i dysponuje zasobem leksykalnym do 1800 słów. Osiągnięcie tego poziomu biegłości jest możliwe po uczestnictwie w kursach językowych o łącznym czasie trwania od 350 do 650 godzin lekcyjnych.

Osoba na poziomie biegłości językowej B2 potrafi zrozumieć znaczenie konkretnych lub abstrakcyjnych tematów w tekstach złożonych, w tym dyskusje specjalistyczne i techniczne związane z własną pracą i życiem zawodowym. Potrafi porozumieć się na tyle płynnie i spontanicznie, aby prowadzić swobodną rozmową z rdzennym użytkownikiem języka, sformułować przejrzyste i szczegółowe wypowiedzi pisemne i ustne na wiele tematów, prezentować własne zdanie, wyrazić opinię na dany temat uwzględniając różne opcje rozwiązań oraz ich pozytywne i negatywne strony. Osoba na poziomie B2 opanowała wszystkie istotne kwestie gramatyki języka obcego i dysponuje zasobem leksykalnym do 2600 słów. Do osiągnięcia tego poziomu niezbędnych jest 600-800 godzin lekcyjnych.

  • Poziom zaawansowany (C1-C2)

Osoba posługująca się językiem na poziomie C1 potrafi zrozumieć długie i trudne teksty oraz wypowiedzi z różnych dziedzin oraz ukryte w nich podteksty (np. humor, ironię i sarkazm). Potrafi wypowiedzieć się spontanicznie i biegle nie zastanawiając się nad doborem słów. Potrafi posługiwać się językiem obcym skutecznie i swobodnie w we wszystkich sytuacjach i aspektach życia społecznego oraz budować spójne teksty i wypowiedzi na tematy złożone. Jej wypowiedzi są jasne, o wyraźnej strukturze i wykazują opanowanie narzędzi językowych służących organizacji i wewnętrznej spójności dyskursu. Osoba na tym poziomie biegłości językowej opanowała w sposób wyczerpujący i szczegółowy gramatykę języka obcego oraz dysponuje zasobem leksykalnym 3500 słów. Ten poziom biegłości można uzyskać po 800-1000 godzinach lekcyjnych.

Osoba na poziomie biegłości językowej C2 jest w stanie zrozumieć w języku obcym praktycznie wszystko, co czyta lub słyszy oraz potrafi odtworzyć fakty i argumenty z różnych źródeł pisemnych i ustnych streszczając je w sposób zwięzły i spójny. Potrafi argumentować logicznie i skutecznie, wypowiada się spontanicznie, bardzo płynnie i precyzyjnie uwydatniając niuanse znaczeniowe tekstów o złożonej tematyce. Potrafi pisać streszczenia i recenzje prac specjalistycznych i utworów literackich. Gramatyka języka obcego nie przedstawia dla osoby na poziomie C2 żadnych trudności. Zasób leksykalny wynosi powyżej 5000 słów. Do osiągnięcia tego poziomu biegłości językowej koniecznych jest przynajmniej 1000 godzin lekcyjnych po 45 minut.

Egzaminy i certyfikaty językowe Instytutu Goethego (Goethe-Institut)

Certyfikaty języka niemieckiego oferowane przez Instytut Goethego należą do jednych z najbardziej znanych na świecie. W 2019 roku Instytut Goethego zreformował egzaminy językowe oraz zrezygnował z dotychczasowych, popularnych nazw, takich jak Mittelstufenprüfung, Zentrale Oberstufenprüfung, Kleines Deutsches Sprachdiplom (KDS) i Großes Deutsches Sprachdiplom na rzecz ujednolicenia nazw egzaminów i dostosowania ich poziomu i wymagań Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego. Dodatkowo zostały wprowadzone egzaminy modularne oraz digitalne.

Certyfikaty Instytut Goethego wyróżnia także to, że są one przeznaczone zarówno dla dzieci, młodzieży, jaki i dla osób dorosłych.

Certyfikaty Instytutu Goethego przeznaczone dla dzieci i młodzieży to Goethe-Zertifikat A1: Fit in Deutsch 1 (wiek 10-16 lat) i Goethe-Zertifikat A2: Fit in Deutsch (wiek 12-16 lat).

Pozostałe certyfikaty przeznaczone są dla młodzieży (od 16 roku życia) i osób dorosłych. Do nich należą: Goethe-Zertifikat A1: Start Deutsch 1, Goethe-Zertifikat A2, Goethe-Zertifikat B1, Goethe-Zertifikat B2, Goethe-Zertifikat C1, Goethe-Zertifikat C2: GDS.

Instytut Goethego oferuje także egzaminy z języka niemieckiego o profilu zawodowym: Goethe-Test PRO i Goethe-Test PRO Pflege.

Każdy egzamin składa się z czterech modułów: Czytanie (Lesen), Pisanie (Schreiben), Słuchanie (Hören), Mówienie (Sprechen). Moduły pisemne odbywają się w jednym dniu, termin modułu ustnego jest zazwyczaj podawany po zakończeniu części pisemnej.

Goethe-Zertifikat A1: Fit in Deutsch 1 (młodzież), egzamin nie jest modularny

Czas trwania części pisemnej (Czytanie/Pisanie/Słuchanie) wynosi 60 minut, część ustna trwa 15 minut. Kandydaci mogą osiągnąć maksymalnie 60 punktów (42 punkty w modułach pisemnych i 12 punktów w modułach ustnych). Do zdania egzaminu potrzeba 30 punktów (50%) pod warunkiem uzyskania pozytywnego wyniku we wszystkich częściach egzaminu.

Goethe-Zertifikat A1: Start Deutsch 1 (osoby dorosłe), egzamin nie jest modularny

Czas trwania części pisemnej (Czytanie/Pisanie/Słuchanie) wynosi 65 minut, część ustna trwa 15 minut. Kandydaci mogą osiągnąć maksymalnie 100 punktów, do zdania egzaminu koniecznych jest 60 punktów (60%) pod warunkiem uzyskania pozytywnego wyniku we wszystkich częściach egzaminu.

Goethe-Zertifikat A2: Fit in Deutsch (młodzież) i Goethe-Zertifikat A2 (osoby dorosłe), egzamin nie jest modularny

Czas trwania części pisemnej (Czytanie/Pisanie/Słuchanie) wynosi 90 minut, część ustna trwa 10-15 minut w zależności od tego, czy w egzaminie uczestniczy jeden czy dwóch kandydatów. Do osiągnięcia jest maksymalnie 100 punktów we wszystkich modułach, do zdania egzaminu potrzeba 60 punktów (60%) pod warunkiem przystąpienia do wszystkich części egzaminu. Dodatkowym warunkiem jest konieczność uzyskania przez kandydatów w części pisemnej przynajmniej 45 punktów i przynajmniej 15 punktów w części ustnej, w przeciwnym razie egzamin nie zostanie zaliczony (die Prüfung gilt als nicht bestanden).

Goethe-Zertifikat B1, egzamin jest modularny

Czas trwania części pisemnej (Czytanie/Pisanie/Słuchanie) wynosi 165 minut, część ustna trwa 10-15 minut. Kandydat może osiągnąć maksymalnie 100 punktów we wszystkich modułach, do zdania egzaminu potrzeba 60 punktów (60%). Dodatkowym warunkiem jest konieczność przystąpienia przez kandydata do wszystkich modułów objętych egzaminem. W przypadku, gdy kandydat nie osiągnie w jednym z modułów wymaganej granicy 60%, moduł ten nie zostanie zaliczony i kandydat musi go zdać ponownie. Powtarzanie całego egzaminu nie jest konieczne. Przystąpienie do ponownego egzaminu z niezdanego modułu jest możliwe bez ograniczeń.

Goethe-Zertifikat B2, egzamin jest modularny

Część pisemna egzaminu trwa łącznie 180 minut (Czytanie 65/Pisanie 75/Słuchanie 40), część ustna 10-15 minut. W tym egzaminie modularnym kandydat może osiągnąć maksymalnie 100 punktów we wszystkich modułach, z czego do pozytywnego zaliczenia niezbędnych jest 60 punktów (60%) oraz konieczność uzyskania we wszystkich modułach przynajmniej 60 punktów (60%). W przypadku, gdy kandydat nie osiągnie w jednym z modułów wymaganej granicy 60% moduł ten nie zostanie zaliczony i kandydat musi go ponownie zaliczyć. W przypadku niezdania pojedynczego modułu ponowna próba jest możliwa bez ograniczeń czasowych. Kandydaci mają nieograniczoną ilość podejść.

Egzamin Goethe-Zertifikat B2 jest także oferowany w formie digitalnej w licencjonowanych centrach egzaminacyjnych na całym świecie. W dniu egzaminu kandydaci zgłaszają się do placówki egzaminacyjnej, gdzie zostaje im przydzielony komputer z niemiecką klawiaturą wyposażony w słuchawki. Z jego pomocą odbywa się część pisemna egzaminu (Czytanie/Pisanie/Słuchanie). Nie jest konieczne pisanie odręczne na papierze. Część ustna odbywa się sposób tradycyjny, czyli przed komisją w centrum egzaminacyjnym.

Goethe-Zertifikat C1, egzamin nie jest modularny

Część pisemna egzaminu trwa 190 minut (Czytanie 70/Pisanie 80/Słuchanie 40), część ustna 10 minut (pojedynczy kandydat) lub 15 minut (egzamin jednej pary kandydatów). Kandydat może osiągnąć maksymalnie 100 punktów, z czego 75 punktów w części pisemnej i 25 punktów w części ustnej. Do zdania egzaminu potrzeba 60 punktów (60%) pod warunkiem uzyskania pozytywnego wyniku we wszystkich częściach egzaminu. Także i tutaj konieczne jest uzyskanie przez kandydata w części pisemnej przynajmniej 45 punktów oraz przynajmniej 15 punktów w części ustnej, w przeciwnym razie egzamin nie zostanie zaliczony (die Prüfung gilt als nicht bestanden). Egzamin na Goethe-Zertifikat C1 nie jest egzaminem modularnym.

Goethe-Zertifikat C2: GDS, egzamin jest modularny

Część pisemna trwa 195 minut (Czytanie 80/Pisanie 80/Słuchanie 35), moduł ustny jest przeprowadzany jako egzamin pojedynczy i trwa 15 minut. Kandydat może osiągnąć maksymalnie 100 punktów we wszystkich modułach, z czego do pozytywnego zaliczenia niezbędnych jest 60 punktów (60%) oraz konieczność uzyskania we wszystkich modułach przynajmniej 60 punktów (60%). Także i w tym przypadku ponowne przystąpienie do zdania niezaliczonego modułu egzaminu jest możliwe bez ograniczeń czasowych i kandydaci mają nieograniczoną ilość podejść.

Goethe-Test PRO i Goethe-Test PRO Pflege

Egzamin z języka niemieckiego zawodowego Goethe-Test PRO jest przeprowadzany wyłącznie online i składa się z dwóch części Czytanie (leksyka i gramatyka) i Słuchanie. Jego czas trwania to 60-90 minut w zależności od indywidualnych predyspozycji kandydata. Certyfikat wystawiany jest elektronicznie po ukończeniu egzaminu i jest dostępny online.

Egzamin z języka niemieckiego dla osób chcących podjąć pracę w zawodach pielęgniarskich Goethe-Test PRO Pflege składa się z czterech części: Czytanie (Lesen), Pisanie (Schreiben), Słuchanie (Hören), Mówienie (Sprechen). Moduły Czytanie i Pisanie są ze sobą połączone i trwają łącznie od 60 do 90 minut. Część pisemna egzaminu trwa 75 minut i jej tematyka jest zorientowana na wymagania zawodu pielęgniarskiego, z którymi kandydaci zetknął się w życiu codziennym, np. napisanie sprawozdania o skierowaniu pacjenta na badania oraz formalną informacją o wykonanych badaniach lub przeprowadzonych zabiegach. Moduł „Mówienie” trwa 15 minut i także dotyczy tematów pielęgniarsko-medycznych.

Dodatkowe informacje na temat certyfikatów, listę placówek oferujących egzaminy, szczegółowe wymagania oraz wskazówki dotyczące materiałów do przygotowania do egzaminów znajdziecie na stronie internetowej Instytutu Goethego:

Goethe-Institut

Certyfikaty Instytutu Goethego na poziomach B2, C1 i C2 są uznawane przez wiele uniwersytetów i szkół wyższych jako spełniające warunek znajomości języka. Listę uniwersytetów uznających te certyfikaty znajdziecie tutaj:

Goethe-Institut

Egzaminy Instytutu Goethego można zdawać zarówno w Niemczech, jak i w licencjonowanych szkołach językowych i centrach egzaminacyjnych zagranicą.

Egzaminy i certyfikaty językowe DSD der Kultusministerkonferenz

DSD, czyli Deutsches Sprachdiplom der Kultusministerkonferenz der Länder in der Bundesrepublik Deutschland jest egzaminem o wieloletniej tradycji. Jest on skierowanych uczniów szkół ogólnych (DSD I) i zawodowych (DSD I PRO) oraz do osób, które chcą podjąć studia w Niemczech (DSD II). Egzamin DSD można zdawać zarówno w Niemczech, jak i zagranicą.

Podobnie jak egzaminy Instytutu Goethego, DSD I i DSD II składa się z czterech modułów.

Egzamin DSD I dla szkół ogólnych i DSD I PRO dla szkół zawodowych (poziom A2-B1)

Moduły obu egzaminów, czas ich trwania oraz ilość zadań są identyczne. Różnica polega głównie na różnym zakresie tematycznym. Uczniowie szkół zawodowych dostają tematy związane z różnymi aspektami życia zawodowego w niemieckich przedsiębiorstwach i zakładach pracy.

  • Moduł Leseverstehen/Czytanie składa się z pięciu zadań o różnej długości, na rozwiązanie których kandydat ma 60 minut czasu i dodatkowe 10 minut na naniesienie odpowiedzi na formularzu egzaminacyjnym.
  • Moduł Hörverstehen /Słuchanie składa się z pięciu zadań zawierających nagrania dialogów i monologów o różnej ilości słów (od 200 do 450 słów). Na poprawne rozwiązanie zadań kandydat ma 40 minut i dodatkowe 10 na naniesienie odpowiedzi.
  • Moduł Schriftliche Kommunkation/Komunikacja pisemna obejmuje napisanie tekstów na zadany temat w ciągu 75 minut.
  • Moduł Mündliche Kommunikation/Komunikacja ustna składa się z dwóch części i obejmuje dialog (4-5 minut) na temat zadany przez komisję egzaminacyjną, trwający 5 minut referat na dowolny temat oraz pięciominutową rozmowę dotycząca referatu. Kandydaci nie mają tutaj możliwości uprzedniego przygotowania się do referatu.

Egzaminy DSD I i DSD I PRO nie są uznawane jako egzaminy językowe uprawniające do podjęcia studiów wyższych. W tym celu konieczne jest zdanie egzaminu DSD II.

Egzamin DSD II dla kandydatów na studia wyższe (poziom B2 do C1)

Egzamin DSD jest egzaminem o wysokim stopniu trudności. Tematyka poszczególnych modułów dotyczy problemów z dziedziny nauki, kultury, polityki i ekonomii.

  • Moduł Leseverstehen/Czytanie składa się z czterech zadań różnego typu o różnej długości (od 350 do 750 słów), na rozwiązanie których kandydat ma 75 minut czasu i dodatkowe 10 minut na naniesienie odpowiedzi na formularzu egzaminacyjnym.
  • Moduł Hörverstehen /Słuchanie składa się z trzech zadań zawierających nagrania dialogów i monologów o długości od 400 do 700 słów. Egzamin trwa 40 minut i zawiera dodatkowe 10 minut na naniesienie odpowiedzi.
  • Moduł Schriftliche Kommunikation/Komunikacja Pisemna obejmuje napisanie tekstów na zadane tematy na podstawie tekstu rzeczowego oraz 1-2 grafik lub diagramów w przeciągu 120 minut.
  • Moduł Mündliche Kommunikation/Komunikacja Ustna składa się z dwóch części i obejmuje trwający 5 minut referat na przydzielony przez egzaminatora temat oraz 4-5-minutowym dialogiem z komisją egzaminacyjną dotyczącą wygłoszonego referatu. Kandydat ma 20 minut na przygotowanie. Część druga to przygotowana przez kandydata prezentacja i referat o długości 5 minut z powiązaną tematycznie dyskusją o długości od 5 do 6 minut. Temat do prezentacji jest wybierany przez kandydata w momencie zgłoszenia się do egzaminu. Kandydat ma możliwość uprzedniego przygotowania prezentacji pod kierunkiem swojego nauczyciela lub opiekuna, użycia różnych mediów i materiałów pomocniczych (karty moderatora, plakaty, projektor) oraz dostaje dodatkowy czas na ustawienie i przygotowanie mediów.
1...776777778...805Strona 777 z 805