Kościół katolicki i ewangelicki należą w Niemczech do korporacji prawa publicznego. Status korporacji prawa publicznego (niem. Körperschaft des öffentlichen Rechts, w skrócie KdöR) daje wspólnotom religijnym i ideologicznym w Niemczech szczególne prawa, np.
- prawo do pobierania podatków od swoich członków
- prawo do bycia pracodawcą (możliwość kształtowania statusu prawnego swoich pracowników w ramach prawa publicznego)
- uprawnienie do stanowienia prawa (w zakresie własnego prawa wewnętrznego, np. przepisów dotyczących wewnętrznej organizacji kościelnej i stosunków członkowskich)
Ponadto ustawodawca powiązał szereg indywidualnych korzyści (tak zwanych „pakietów przywilejów”) ze statusem korporacyjnym wspólnot religijnych. Należą do nich np. ulgi podatkowe czy przyznanie ochrony przed egzekucją.
Status korporacji prawa publicznego nie jest jednak warunkiem, aby dana wspólnota mogła występować w Niemczech jako wspólnota religijna lub korzystać z praw przyznanych w inny sposób wspólnotom religijnym: ustawa zasadnicza przyznaje wolność zrzeszania się. W związku z tym wspólnoty religijne powstają eo ipso (= same z siebie), tj. nie wymagają uznania przez państwo, aby zostać uznane za wspólnotę religijną.
Ze strony państwa istnieje jedynie – jeśli istnieje ku temu powód i spełnione są niezbędne przesłanki – incydentalne i deklaratywne stwierdzenie, że jest ono wspólnotą religijną. Każda wspólnota religijna i ideologiczna organizuje i zarządza własnymi sprawami w granicach powszechnie obowiązującego prawa. Prawo to istnieje niezależnie od formy prawnej danej wspólnoty religijnej i światopoglądowej.
źródło: bmi.bund.de
