Europejski Trybunał Sprawiedliwości orzekł 3 czerwca tego roku, że pracownicy tymczasowi z innych krajów UE, którzy pracują w Niemczech, muszą być z reguły objęci ubezpieczeniem społecznym również w Niemczech (wyrok w języku polskim).
Pracownicy tymczasowi w Niemczech podlegają niemieckiemu ubezpieczeniu społecznemu
Pracownicy tymczasowi z innych krajów UE pracujący w Niemczech podlegają z reguły niemieckiemu ubezpieczeniu społecznemu. Zatrudnienie w kraju pochodzenia nie wystarczy, aby podlegali oni również tamtejszemu systemowi socjalnemu – orzekł w czwartek w Luksemburgu Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS).
W omawianym przypadku bułgarskie przedsiębiorstwo Team Power Europe zatrudniło pracownika tymczasowego i umieściło go w Niemczech. Właściwy organ w bułgarskim mieście Warna odmówił wydania zaświadczenia stwierdzającego, że nadal podlega on bułgarskiemu ubezpieczeniu społecznemu.
Firma Team Power Europe wniosła przeciwko temu skargę. Firma oddelegowała pracownika do Niemiec. Zgodnie z prawem UE podlegał on zatem ubezpieczeniu społecznemu w Bułgarii jeszcze przez okres do 24 miesięcy. Sąd administracyjny w Warnie skierował spór do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości wydaje orzeczenie
Trybunał oznajmił, że pracownicy powinni być objęci ubezpieczeniem społecznym w miejscu zatrudnienia. Wyjątkiem są pracownicy delegowani. W tym wypadku obowiązuje jednak zasada, że przedsiębiorstwo delegujące prowadzi swoją działalność „w znacznym zakresie” w miejscu swojej siedziby.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że w tym przypadku tak nie było. Wprawdzie dla agencji pracy tymczasowej ważny jest również dobór i rekrutacja pracowników, ale obroty i przychody generowane są wyłącznie przez płatności dokonywane przez przedsiębiorstwo przyjmujące pracownika (czyli w tym przypadku niemieckie – przyp. red.). W związku z tym agencja pracy tymczasowej prowadzi „znaczącą działalność” w kraju, w którym ma swoją siedzibę tylko wtedy, gdy jednocześnie deleguje znaczną liczbę pracowników tymczasowych w obrębie tego kraju (w opisywanym przypadku musiałaby to być Bułgaria).
Oprócz brzmienia dyrektywy UE o delegowaniu pracowników, sędziowie luksemburscy odnieśli się również do powodów tej decyzji. W przeciwnym razie agencje pracy tymczasowej zakładałyby swoje siedziby w krajach UE o najniższych standardach socjalnych. Doprowadziłoby to do zakłócenia konkurencji z pracownikami zatrudnionymi na stałe np. w Niemczech, a ostatecznie do obniżenia standardów socjalnych w całej Europie (sprawa C-784/19).
