Ubezpieczenia bezpośrednie to popularny model wdrażania pracowniczych programów emerytalnych. Korzyść jest taka, że można dzięki temu zaoszczędzić zarówno na podatkach, jak i na składkach na ubezpieczenie społeczne.
Odrobina luksusu po długim okresie aktywności zawodowej – któż o tym nie marzy? Ale niemieckie ustawowe ubezpieczenie emerytalne tego nie zapewni. Trzeba zadbać o to samemu. Jednym ze sposobów osiągnięcia celu, jakim jest „spokojna emerytura”, jest zakładowe zabezpieczenie emerytalne. Istnieje pięć modeli realizacji pracowniczych programów emerytalnych: ubezpieczenie bezpośrednie (niem. Direktversicherung), kasy emerytalne (niem. Pensionskasse), fundusze emerytalne (niem. Pensionsfonds), bezpośrednie zobowiązania emerytalne, które mogą być tworzone i finansowane przez pracodawców ze środków rezerw księgowych (niem. Direktzusage) lub kasy zapomogowe (niem. Unterstützungskasse).
Na czym polega Direktversicherung, czyli ubezpieczenie bezpośrednie?
Ubezpieczenie bezpośrednie to ubezpieczenie na życie lub ubezpieczenie emerytalne wykupione przez pracodawcę na rzecz pracownika. Oznacza to, że szef co miesiąc przekazuje część wynagrodzenia bezpośrednio do ubezpieczyciela. Beneficjentem jest jednak pracownik – to on otrzymuje zaoszczędzone pieniądze po przejściu na emeryturę. W przypadku ubezpieczenia bezpośredniego wpłacone pieniądze są oprocentowane przez wszystkie lata ich gromadzenia.
Ubezpieczenia bezpośrednie są dostępne jako umowy indywidualne lub grupowe. Umowa grupowa dotyczy wielu pracowników. Ubezpieczyciele często oferują większe zniżki w przypadku umów grupowych – co ma bezpośredni wpływ na wysokość emerytury zakładowej.
Czy mogę sam wybrać swojego ubezpieczyciela bezpośredniego?
Nie, ponieważ z reguły to pracodawca decyduje, który z pięciu modeli wdrażania pracowniczych programów emerytalnych wybierze. Jeśli jednak pracodawca sam z siebie nie zaproponuje Wam żadnego sposobu realizacji, wówczas możecie domagać się przekształcenia części wynagrodzenia w formie ubezpieczenia bezpośredniego. Na ogół wszystkie tradycyjne firmy ubezpieczeniowe mają tę usługę w ofercie.
Kto opłaca składki – mój szef czy ja?
Obowiązkowy dodatek od pracodawcy (niem. Arbeitgeberzuschuss) wynosi 15 procent. Zdarzają się jednak i tacy pracodawcy, którzy sami opłacają miesięczne składki na rzecz pracowniczego programu emerytalnego. W tym przypadku pracownik nie ponosi żadnych kosztów, a mimo to może w przyszłości liczyć na dodatkową emeryturę.
Czy istnieje korzyść podatkowa?
Składki na ubezpieczenie bezpośrednie do wysokości czterech procent tzw. Beitragsbemessungsgrenze (granica naliczania składki; określony ustawą górny próg dochodów, od którego naliczana jest wysokość obowiązkowych składek ubezpieczeniowych) zwolnione są z podatku i składek na ubezpieczenie społeczne. W 2022 r. jest to 282 euro miesięcznie, czyli 3.384 euro rocznie. Kolejne cztery procent granicy naliczania składki są wolne od podatku, ale podlegają składkom na ubezpieczenie społeczne.
Niezależnie od tego, na jaki model zakładowego zabezpieczenia emerytalnego zdecyduje się Wasz szef, zawsze zyskujecie pod względem podatkowym.
Czy później będę otrzymywać comiesięczną emeryturę?
Świadczenia z ubezpieczenia bezpośredniego mogą być wypłacane najwcześniej po osiągnięciu 62. roku życia, na przykład w formie comiesięcznej emerytury. Często jednak możliwa jest także wypłata jednorazowa lub połączenie obu tych form.
Czy po przejściu na emeryturę muszę płacić podatki?
Tak, od emerytury z pracowniczego programu emerytalnego należy zapłacić podatek zgodnie z indywidualną stawką podatkową. Jest to tak zwane „odroczone opodatkowanie”.
Czy w przypadku zmiany pracy wszystko przepada?
Nie, wpłacone składki pozostają nienaruszone – to ogromna zaleta ubezpieczeń bezpośrednich. Jeżeli będziecie chcieli, możecie nawet kontynuować dotychczasową umowę, jeśli Wasz nowy szef wyrazi na to zgodę. W przypadku zagrożenia długotrwałym bezrobociem, ubezpieczenie może być również „bezskładkowe”.
