Jeśli au pair pomaga w opiece nad dziećmi, koszty z tym związane można w Niemczech odliczyć od podatku jako tzw. wydatki specjalne (niem. Sonderausgaben) – ale nie w całości, jak podkreśla Federalny Trybunał Finansowy (Bundesfinanzhof, BFH).
Koszty związane z au pair można w Niemczech odliczyć od podatku jako wydatki specjalne oraz jako usługę związaną z gospodarstwem domowym
Pięcioosobowa rodzina państwa Wolf od roku korzysta z pomocy pochodzącej z Australii au pair Abigail, która zajmuje się opieką nad dziećmi i pomaga w obowiązkach domowych. Jest to duże wsparcie dla pracujących rodziców. Jest to jednocześnie rozwiązanie korzystne pod względem finansowym, ponieważ koszty związane z au pair można w Niemczech odliczyć od podatku jako wydatki specjalne (niem. Sonderausgaben) oraz jako tzw. usługę związaną z gospodarstwem domowym (niem. haushaltsnahe Dienstleistung).
Rodzina państwa Wolf może – tak jak każdy inny podatnik – wykazać koszty opieki nad dziećmi w swoim zeznaniu podatkowym jako wydatki specjalne. Odliczeniu od podatku podlegają dwie trzecie kosztów, maksymalnie 4.000 euro rocznie na jedno dziecko. Warunek, który musi być spełniony: dziecko musi mieszkać w gospodarstwie domowym rodziców i nie może mieć więcej niż 14 lat. Ten limit wieku nie ma zastosowania do dzieci niepełnosprawnych.
Ponadto część kosztów można odliczyć jako usługę związaną z gospodarstwem domowym: maksymalnie 20 procent kosztów, ale nie więcej niż 4.000 euro rocznie.
Kiedy zdecydowanie opłaca się zawrzeć umowę z au pair
Przygotowywanie śniadań, pranie, odprowadzanie dzieci do przedszkola i wspólna zabawa – au pair zapewnia rodzicom duże wsparcie. Jednakże czas wykonywania tych zadań nie może przekraczać 30 godzin tygodniowo. Z reguły umowa z au pair jest zawierana na okres co najmniej sześciu, a maksymalnie dwunastu miesięcy. Więcej informacji na temat przepisów dotyczących dni wolnych od pracy, urlopu wypoczynkowego, kursów językowych, zakwaterowania i wyżywienia można uzyskać na stronie internetowej Federalnej Agencji Pracy (Bundesagentur für Arbeit).
Głównym zadaniem Abigail jest opieka nad dziećmi. Dlatego też rodzina państwa Wolf podpisała umowę z au pair. Abigail poświęca 80 procent swojego czasu pracy na opiekę nad dziećmi, a 20 procent na pomoc w pracach domowych.
Należy pamiętać o tym, że jeśli nie sporządzi się umowy, niemiecki urząd skarbowy automatycznie przyjmie podział 50-procentowy, tzn. założy, że au pair 50 procent swojego czasu pracy poświęca na opiekę nad dziećmi, a pozostałe 50 procent na pomoc w pracach związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Jeśli rzeczywisty sposób podziału czasu pracy jest inny, zdecydowanie warto zawrzeć umowę. Jeśli bowiem macie dwoje lub więcej dzieci, możecie odliczyć wyższe koszty opieki nad nimi. Trzeba jedynie pamiętać o tym, że Finanzamt uznaje, iż na opiekę nad dziećmi au pair przeznacza maksymalnie 80 procent swojego czasu pracy.
Te koszty związane z au pair można w Niemczech odliczyć od podatku
Oprócz opłaty za pośrednictwo, rodzina państwa Wolf może wykazać w deklaracji podatkowej także comiesięczne kieszonkowe dla Abigail, koszty wyżywienia i zakwaterowania oraz inne wydatki, takie jak koszty przejazdu środkami transportu publicznego, dofinansowanie do kursu językowego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, wypadkowe i od odpowiedzialności cywilnej.
Nie wypłacajcie au pair kieszonkowego w gotówce
Aby niemiecki urząd skarbowy uznał koszty związane z au pair, nie powinniście wypłacać jej comiesięcznego kieszonkowego w gotówce, ale za pośrednictwem przelewu bankowego. W ten sposób możecie w każdej chwili udowodnić dokonane płatności. W orzeczeniu z 2013 roku (sygn. akt 15 K 2882/13) sąd finansowy w Kolonii podkreślił, że płatności gotówkowe nie są uznawane w żadnych okolicznościach, nawet jeśli istnieje umowa między rodziną a au pair.
Koszty związane z au pair nie podlegają w pełni odliczeniu od podatku
Federalny Trybunał Finansowy orzekł, że koszty związane z au pair nie mogą być w całości uwzględnione w zeznaniu podatkowym – nawet jeśli w danej rodzinie mieszka troje dzieci w wieku poniżej czterech lat (sygn. akt III R18/13). W uzasadnieniu swojej decyzji sędziowie stwierdzili, że przewidziane ograniczenie odliczenia kosztów opieki nad dzieckiem nie narusza ustawy zasadniczej.
