Bramkarz miał prawo odmówić wstępu na imprezę mężczyźnie z Monachium, orzekli sędziowie Federalnego Trybunału Sprawiedliwości (BGH). 44-letni wówczas mężczyzna musiał pozostać na zewnątrz, ponieważ wyglądał zbyt staro.
Jednocześnie sędziowie wyjaśnili, że wydanego orzeczenia nie można bezpośrednio odnieść do wszystkich imprez, a już na pewno nie do spraw dotyczących ewentualnej dyskryminacji ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne. W tych dwóch przypadkach nikt nie może być dyskryminowany. We wszystkich innych przypadkach, jak stwierdził sąd, należy dokładnie przyjrzeć się okolicznościom danej sprawy.
Jeśli chodzi o wiek, Trybunał uznał, że ogólna ustawa o równym traktowaniu (niem. Allgemeine Gleichbehandlungsgesetz, AGG), zwana również ustawą antydyskryminacyjną, ma zastosowanie tylko do tzw. wydarzeń masowych (sędziowie mieli na myśli np. transport publiczny, spektakle teatralne, wydarzenia sportowe). Rzecz ma się inaczej w przypadku imprez, przyjęć, podczas których wiek może mieć „nie tylko drugorzędne znaczenie”.
Organizatorzy mogą ustalić kryteria
BGH argumentował, że organizator może ustalić kryteria, na podstawie których dokonuje wyboru gości, gdyż ma to wpływ na charakter imprezy. Tak właśnie było w sierpniu 2017 roku na „Isarrauschen”. Plenerowa impreza przeznaczona była dla osób w wieku od 18 do 28 lat. Bramkarze zostali poinstruowani odnośnie selekcjonowania gości. Liczyło się wrażenie wizualne, nie sprawdzano wieku uczestników. Nilsowi Kratzerowi i jego dwóm przyjaciołom powiedziano, że wyglądają za staro.
Mężczyzna, który poczuł się dyskryminowany ze względu na wiek, zażądał odszkodowania w wysokości 1.000 euro
Mężczyzna z Monachium uznał to za dyskryminację, a jego adwokat wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu odszkodowania w wysokości 1.000 euro. Ponieważ zarówno sąd rejonowy, jak i sąd krajowy w Monachium wyraziły zrozumienie dla decyzji organizatorów, Kratzer odwołał się do Federalnego Trybunału Sprawiedliwości.
Teraz mężczyzna przyznał, że decyzja tegoż Trybunału jest dla niego niezrozumiała. „Być może brakuje jeszcze wrażliwości, czy to w społeczeństwie, czy też w sądach” – powiedział Kratzer w wywiadzie dla Niemieckiej Agencji Prasowej. Paragraf 19 ustawy dotyczy „dyskryminacji ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne, płeć, religię, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną”. Obrońca Kratzera podkreślił na rozprawie pod koniec lutego, że wszystkie te elementy są jednakowo ważne. Trybunał wysunął jednak argument, że fragment ten odnosi się do wydarzeń, czy też usług masowych.
Czy teraz sprawa trafi do Federalnego Trybunału Konstytucyjnego?
Możliwe, że na tym batalia się nie zakończy. Kratzer chce dokładnie przyjrzeć się uzasadnieniu wyroku i ewentualnie skierować sprawę do Federalnego Trybunału Konstytucyjnego. Jego zdaniem problem jest poważniejszy. „Chodzi przecież o istotne problemy społeczne: o to, że osoby starsze mogą być wykluczane ze społeczeństwa, że nie zapewnia się im udziału we wszystkich dziedzinach życia”.
Ustawa antydyskryminacyjna (niem. Antidiskriminierungsgesetz, AGG) obowiązuje w Niemczech od 2006 roku. Od tego czasu organy ds. przeciwdziałania dyskryminacji otrzymały sześć zapytań od osób, które czuły się dyskryminowane ze względu na wiek chcąc dostać się do dyskotek lub klubów. Zdecydowanie częściej zgłaszano przypadki dyskryminacji ze względu na płeć (73). Jeszcze więcej skarg (320) dotyczyło dyskryminacji ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne.
Rzecznik wyjaśnił, że akurat w tym zakresie (dyskryminacja na tle etnicznym i rasowym) istnieje już stosunkowo obszerne orzecznictwo. Ponieważ jednak brakuje wytycznych dotyczących wykładni przepisów o dyskryminacji ze względu na wiek, sąd krajowy dopuścił możliwość odwołania się do Federalnego Trybunału Sprawiedliwości.
Źródło: www.tagesschau.de
